Bron: Matthew Primont
Op 15 oktober 1957 werd de Algerijnse verzetsstrijdster Zuleikha Al-Shayeb door Franse koloniale troepen gearresteerd in de hoofdstad Algiers. Het Franse leger, dat sinds 1830 Algerije bezette, beschouwde elke vorm van verzet als een directe bedreiging voor hun koloniale macht. Na haar arrestatie werd zij vastgebonden aan een Frans militair voertuig en door de straten gesleept. Deze vernederende en wrede daad had een duidelijk doel: de bevolking intimideren en waarschuwen dat elke tegenstand tegen de bezetting met extreme repercussies zou worden beantwoord.
De Franse koloniale autoriteiten stonden erom bekend geen onderscheid te maken tussen mannen, vrouwen of zelfs kinderen wanneer zij het gezag uitdaagden. Zuleikha werd na haar arrestatie onderworpen aan tien dagen onafgebroken marteling. Ondanks de zware fysieke en psychologische druk weigerde zij informatie te geven over haar medestrijders of verzetsactiviteiten. Haar standvastigheid maakte haar tot een symbool van moed en onwankelbare trouw aan de Algerijnse zaak.
Op 25 oktober 1957 werd zij geëxecuteerd. In plaats van een “eervolle” militaire executie, kozen de Franse militairen voor een daad van pure wreedheid: zij werd uit een helikopter gegooid. Hiermee wilden de bezetters een grimmige boodschap afgeven – dat verzet niet alleen zinloos was, maar ook met de meest brute middelen gebroken zou worden.
Zuleikha Al-Shayeb was slechts één van de ruim één miljoen Algerijnen die hun leven verloren in de onafhankelijkheidsstrijd van 1954 tot 1962. Haar verhaal legt de hypocrisie bloot van koloniale mogendheden die vandaag de dag spreken over mensenrechten, terwijl zij destijds in bezette gebieden – van Algerije tot het Midden-Oosten – stelselmatig bevolkingen onderdrukten en vrijheden ontzegden.
Haar naam leeft voort als een nationale heldin van Algerije, een vrouw die standvastig bleef in het aangezicht van onvoorstelbare wreedheid, en wiens opoffering een blijvende inspiratie is voor generaties die vrijheid en gerechtigheid nastreven.