De Caribische eilanden worden deze zomer overspoeld door een ongekende hoeveelheid sargassum, dat aanspoelt vanuit de Atlantische Oceaan. Stranden op Sint-Maarten, Bonaire, CuraƧao en andere eilanden veranderen hierdoor in onbruikbare algenvelden, met grote gevolgen voor toerisme, gezondheid en natuur, als Curacao.nu op gezag van het NRC.
Volgens de University of South Florida spoelt er dit jaar naar schatting 38 miljoen ton sargassum aan in de regio, bijna een verdubbeling van het vorige recordjaar 2023.
Het probleem is breder dan alleen toerisme. In de Dominicaanse Republiek moest in 2023 een elektriciteitscentrale worden stilgelegd nadat een pijpleiding verstopt raakte door sargassum. Een duiker overleefde de opruimwerkzaamheden niet.
Op eilanden als Santa Lucia en Martinique moesten scholen sluiten vanwege de stank. De Franse gezondheidsdiensten melden een stijging van luchtwegklachten door het gas waterstofsulfide dat vrijkomt bij rottende algen.
Volgens Caribische deskundigen is de situatie mede het gevolg van vervuiling in de Atlantische Oceaan. NutriĆ«nten uit de Amazone en West-Afrikaanse rivieren voeden het algenveld dat bekendstaat als de āGreat Atlantic Sargassum Beltā. Deze drijvende massa, duizenden kilometers lang, bereikt jaarlijks de Caribische kust.
Caricom-landen schatten de economische schade inmiddels op ruim 100 miljoen dollar per jaar. Barbados alleen al besteedt volgens Slagt jaarlijks twintig miljoen aan opruimen. Toch ontbreekt volgens experts een gecoƶrdineerde regionale aanpak.
De oplossing ligt volgens deskundigen in vroegtijdige opvang voor de kust met drijvende barriĆØres en het hergebruik van geoogst wier. Op Bonaire spoelt naar schatting zesduizend ton sargassum per jaar aan. Als er wordt geĆÆnvesteerd in verwerking, kan het bruine wier worden benut voor biobrandstof, compost of als landbouwproduct. Sargassumbeheer moet onderdeel van beleid worden, zo eindigt het NRC-artikel, aldus Curacao.nu.
Suriname
Dagblad Suriname berichtte op 8 en 15 april dit jaar, dat de aanwezigheid van sargassum zeewier in de wateren voor de kust van Suriname een jaarlijks terugkerend fenomeen is. Meestal duurt het ongeveer een maand, en dan is het zeewier weer verdwenen, verder drijvend met de zeestroom richting de Caribische regio.
Vissers hebben er ernstig veel last van, omdat het welig tierende zeewier in de netten komt vast te zitten. Van vissen komt dan niets terecht en vissers moeten noodgedwongen vroegtijdig terugkeren aan land om hun visnetten van het zeewier te ontdoen. Het gaat dan meestal om kilometers lange visnetten. Deze situatie brengt onnodig extra kosten voor vissers met zich mee.
Toenmalig minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij zei dat het fenomeen van zeewier iets is van de laatste jaren. 30 jaar geleden kende de visserij voor de kust dit probleem niet. Of dit verschijnsel voor de Surinaamse kust te maken heeft met klimaatverandering kon hij niet met zekerheid zeggen. Het is een lastig probleem niet alleen voor de kustvisserij, maar ook voor de andere categorieƫn van zeevisserij. Momenteel kan er niet veel tegen worden gedaan, dan slechts afwachten tot het zeewier verdwijnt.
De drijvende soort saragassum in het Caribisch gebied spoelt aan op stranden. Het gaat dood en begint te rotten. Dit verzuurt de kustwateren, waardoor het zuurstofgehalte daalt. Dit leidt tot verstikking van koraal, zeegras en vissen. Het blokkeert ook het licht dat noodzakelijk is voor het zeeleven aan de kust.
De enorme hoeveelheden aangespoelde zeewier op de tropische stranden in het Caribisch gebied zorgen voor enorme stankoverlast. Het zeewier ruikt naar rotte eieren. Sargassum zeewier is in de Atlantische Oceaan in toenemende mate een probleem dat mens en natuur bedreigt.