Orlando Cairo: “In Nederland ben ik allochtoon en in Suriname ben ik diaspora”
Orlando W. Cairo keerde na decennialang verblijf in Nederland terug naar Suriname. Hij is er bijkans 3 jaar en staat sindsdien niet stil. Hij is een bezige bij. Als voorzitter van het One Stop Office (OSO), en actief in de landbouwsector is hij het levende bewijs dat diaspora ervaring human capital is voor ontwikkeling. In dit interview blikt hij terug op zijn eigen remigratie en kijkt hij vooruit op integratie en kansen voor de diaspora.
“Ik heb vanaf 1995, toen ik voor het eerst weer met vakantie kwam, geweten dat ik terug zou keren naar Suriname,“ begint Orlando Cairo. “Ik hou van Nederland, maar tijdens mijn vakantie had ik geen heimwee naar Nederland. Het was dus geen plotseling besluit maar een geleidelijk proces.” Volgens hem is Holland geen paradijs. “Suriname is een fantastisch land”, zegt hij vol overtuiging.
Hij is als kind in de begin jaren tachtig met zijn moeder naar Nederland vertrokken en bleef daar tot aan zijn pensionering. “Na jaren van werken in de publieke sector in Nederland voelde ik dat het tijd was om mijn kennis en ervaring in Suriname in te zetten”, zegt hij.
De overgang van Nederland naar Suriname was desondanks niet zonder uitdagingen. ”De systemen zijn anders, de infrastructuur laat te wensen over en je moet jezelf echt opnieuw positioneren.. Maar als je komt met een positieve mindset dan lukt het.”
Cairo is ervan overtuigd dat het goed komt met Suriname onder leiding van president Jennifer Geerlings-Simons.
Volgens Cairo ervaren veel remigranten obstakels op juridisch, administratief en sociaal vlak. De regelgeving is nog niet afgestemd op terugkeerders. Hij somt de instanties op waar de diaspora een wirwar aan ergernissen en blokkades ondervindt:  Consulaire Zaken, ambassades, banken en verzekeringsmaatschappijen, immigratie, Vreemdelingen Zaken, CBB, Diaspora Instituut Nederland, Diaspora Instituut Suriname enzovoorts. Hij vindt het pure kolder dat anno 2025 mensen nog vele instanties moeten aflopen voor simpele kwesties of documenten. Dit zorgt voor frustratie.
Als voorzitter van het in uitvoering zijnde One Stop Office, (OSO). een project van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Internationale Handel en Internationale Samenwerking, probeert hij daar verandering in te brengen. “OSO is bedoeld als aanspreekpunt voor de diaspora. Mensen kunnen bij ons terecht met vragen over terugkeer, investeringen, wonen, werken en ondernemen.“Â
Volgens Cairo is het essentieel dat de overheid remigratie actief faciliteert. “Mensen moeten vanaf de eerste stap in Suriname het gevoel ervaren dat ze welkom zijn en dat ze nodig zijn.” Hij is daarom groot voorstander van het versterken van het beleid rond remigratie. OSO is opgericht in november 2024, tijdens de vorige regering.
Hij ziet in de diaspora een enorme krachtbron voor ontwikkeling. “Ze beschikken over kennis, netwerken, discipline en kapitaal. Het is dus geen bedreiging, maar juist een kans. Dat moet strategisch worden benut. De diaspora komt om samen te werken en heeft er baat bij dat Surinamers blij zijn met hun komst.“ Volgens hem ontbreekt het te vaak aan structurele samenwerking tussen diaspora-gemeenschappen in het buitenland en beleidsmakers in Suriname”. Er is veel goede wil, maar weinig coördinatie.
Naast zijn werk inspanningen voor OSO via het ministerie van Buitenlandse Zaken, Internationale Handel en Internationale Samenwerking zet Cairo zich ook in voor de landbouwsector. Hij is ook voorzitter van het Cassave Value Chain-platform van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) en tracht vanuit die rol vraagstukken vanuit de cassavetelers op tafel te krijgen bij de minister van LVV. Landbouw biedt goede kansen voor diaspora investeerders. Cassave is een product met veel potentie, zowel lokaal als voor export. Het platform wil de hele keten professionaliseren, van teelt tot afwerking en afzet.
Hij benadrukt echter dat remigranten met landbouwambities goed begeleid moeten worden. “Ze komen met goede ideeën, maar lopen al snel vast op vergunningen, gebrek aan infrastructuur of onduidelijke regelgeving.”
Daarom pleit hij ook hier voor een sterkere koppelingen tussen beleid en praktijk. Aan de beleidsbepalers geeft hij mee infoavonden te organiseren waar belanghebbenden vragen kunnen stellen en antwoorden krijgen.
Op de vraag wat hij remigranten zou willen meegeven, antwoordt hij resoluut: “Kom niet alleen halen, maar ook brengen. Kom met geduld, met respect voor de lokale context en met een lange adem. En wees bereid om te leren.”
Zijn grootste wens voor de komende jaren? ”Dat Suriname een echt diaspora beleid ontwikkelt waarin samenwerking, stimulering en erkenning centraal staan. De diaspora is geen sluitpost van beleid, maar een integraal onderdeel van de toekomst van Suriname.”
Ter afsluiting spreekt Cairo de kernachtige woorden uit: “De diaspora heeft het ook niet makkelijk. In Nederland ben ik allochtoon en in Suriname ben ik diaspora. Ik zie mezelf als mens, wereld mens.”