Recentelijk was er in de vroege ochtend bij een copycenter in Paramaribo een opvallende gebeurtenis. Een verslaggeefster van Dagblad Suriname zag een groep vrouwen verzameld, waaronder moeders en twee leerkrachten van een basisschool. De sfeer was gespannen en de gesprekken gingen vooral over de moeizame inschrijving van kinderen op school.
Daniella D., moeder van een vierjarig meisje, uitte haar frustratie over de gang van zaken. Haar dochter staat op het punt om naar groep 1 te gaan, maar Daniella begrijpt niet hoe de peuterschool te werk is gegaan. “Ik dacht dat ze daar kinderen voorbereiden op de basisschool, maar mijn dochter kent niet eens simpele klanken en praat heel zacht”, zegt ze boos. “Ze krijgt hulp van een logopedist, maar de juf bij de inschrijving zegt dat ze niks weet. Zelfs haar naam niet.”
Daniella is al sinds de dag ervoor bezig met het regelen van alle benodigde papieren en voelt zich daardoor erg gefrustreerd. “Ik word er gek van. Ik wil gewoon dat mijn kind goed kan starten op school.”
Een leerkracht van een basisschool in Paramaribo, die liever anoniem blijft, erkent dat de situatie moeilijk is. “Kinderen zijn allemaal anders. Wij hebben het ook niet makkelijk, maar we doen echt ons best”, zegt ze.
Toch vindt Daniella het frustrerend dat ze heeft gehoord dat leerkrachten praten over hun vakantiegeld, terwijl zij als ouder worstelt om haar kind ingeschreven te krijgen.
De situatie benadrukt de grote uitdagingen die ouders en leerkrachten ervaren bij het inschrijfproces, en de gevoelens van frustratie en ongelijkheid die daarbij naar voren komen.