Aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname heeft het vak Geschiedenis recent een vernieuwde aandacht gekregen dankzij diverse educatieve en culturele activiteiten die studenten actief betrekken. Deze gebeurtenissen brachten het verleden dichterbij en creëerden ruimte voor reflectie en dialoog over Suriname’s rijke historische erfgoed.
Tijdens de activiteiten werd duidelijk hoe geschiedenis niet enkel een academische bezigheid is, maar een levendig vak dat mensen verbindt en identiteiten vormgeeft. Door middel van tentoonstellingen, interactieve colleges en discussies werden studenten uitgedaagd om verder te kijken dan de tekstboeken.
Een verslaggeefster van Dagblad Suriname heeft gesproken met twee studenten van de universiteit, waarbij hun persoonlijke beleving van het vak naar voren kwam. De eerste student, derdejaars geschiedenis, Harietten G. beschreef de activiteit als een openbaring. “Mijn eerste, de impact van slavernij en kolonialisme begreep ik door een performance waarin historische figuren tot leven kwamen. Het heeft mijn studie verrijkt en mijn motivatie versterkt om verder onderzoek te doen in Surinaamse archieven.”
De tweede geïnterviewde Ramon B., eerstejaars student aan de faculteit der Humaniora, gaf toe dat hij het vak aanvankelijk als saai beschouwde. Maar na deelname aan een workshop over orale geschiedenis veranderde zijn perspectief volledig. Hij vertelde enthousiast hoe hij nu zijn grootmoeder wil interviewen over haar jeugd in het district Saramacca en die verhalen wil gebruiken om de kleine geschiedenis zichtbaar te maken.
Deze interviews laten zien dat geschiedenis meer is dan het leren van data en feiten. Het is een ontmoeting met de verhalen van mensen en gemeenschappen. Het vak raakt aan identiteit, afkomst en de vraag wie we zijn als samenleving. De recente activiteiten aan de Anton de Kom Universiteit tonen aan dat wanneer studenten zich persoonlijk betrokken voelen, geschiedenis tot leven komt.
Het is aan onderwijsinstellingen om deze vonk levend te houden en studenten de ruimte te bieden om vanuit hun eigen beleving bij te dragen aan het collectief geheugen. Want zoals één van de studenten het zei: “Geschiedenis leeft pas echt als wij haar opnieuw vertellen.”