De nieuw aangetreden president, een voormalige voorzitter van de Nationale Assemblee, heeft een streng beleid aangekondigd tegen corruptie binnen en om de regering. De regering is net geïnstalleerd en de president dient te weten dat woorden een goed begin zijn, maar dat het meestal daarbij blijft omdat er geen flankerend beleid wordt geformuleerd. Suriname had eerst de Personeelswet die geldt voor ambtenaren. Het afpersen van burgers en ondernemers en het ontvangen van smeergelden valt onder plichtsverzuim. Het laten liggen van werk omdat verzoekers (meestal ondernemers) niets onder de tafel willen betalen, is ook plichtsverzuim. Daarna is de Anti-Corruptiewet aangenomen waarvoor er nog regelgeving ter uitvoering moet worden gemaakt.
Er is een Anti-corruptie Commissie Commissie”, die belast is met de preventie en vroege signalering van misstanden binnen staatsinstellingen. Haar taak is ook het beschermen
van melders van misstanden en het doorgeleiden van meldingen naar de procureur-generaal. De Commissie heeft tot taak onder andere het periodiek aandragen van instructies en richtlijnen aan staatsinstellingen ter preventie van corruptie, het doorlichten van staatsinstellingen op hun compliance aan bedoelde instructies en richtlijnen. De commissie heeft ook tot taak het ter zake periodiek rapporteren aan De Nationale Assemblée en de regering. De regering moet deze commissie versterken en faciliteren zodat ze haat werk kan doen. Andere taken van de commissie zijn het voorleggen aan de regering en relevante bestuursorganen van integriteitscodes voor publieke functionarissen. Ook moet ze coördineren en ondersteunen de voorlichting, training en educatie omtrent de preventie van corruptie in de ruimste zin. De Anti-Corruptiewet heeft ook een register ingesteld.
De commissie heeft als taak het voeren van het beheer van het register van de ontvangstbewijzen die door alle publieke functionarissen moeten worden ingediend. De commissie heeft een aantal bevoegdheden waarvoor ze niet populair zullen worden en in conflict gaan komen met politici, dat is wanneer ze hun werk correct zullen doen.
De Commissie is bevoegd tot het in ontvangst nemen en registreren van meldingen van misstanden, ter doorgeleiding naar de procureur-generaal, met het verzoek om de behandeling over te nemen. Tevens worden daarbij alle bij de melding door de Commissie ontvangen documenten en informatie overgedragen aan de procureur-generaal. De PG speelt in het geheel een belangrijke rol. De commissie moet ook in het kader van de preventieve taken op verzoek of ambtshalve doen van onderzoek binnen staatsinstellingen op hun compliance met uitgevaardigde instructies en richtlijnen, alsmede het beoordelen van de organisatiestructuren, processen en procedures op hun gevoeligheid op misstanden.
De Commissie is in dit kader bevoegd tot plaatselijke oriëntatie. De commissie moet als eerste een onderzoek doen naar de meest corrupte diensten van de overheid: de douane en de politie. De president zal zeer zeker deze opdracht geven omdat ze een no-nonsense leider heeft beloofd te zijn.
De president moet de commissie faciliteren om zoveel als mogelijk meldingen te ontvangen van de burgerij. De commissie moet een opendeurpolitiek erop na houden. De melding van vermoedelijke corruptie wordt schriftelijk ingediend middels een standaardformulier. In het geval dat de melding mondeling is ingediend wordt deze door de Commissie in overleg met en in het bijzijn van de melder verwerkt op het standaardformulier.
Het systeem heeft een groot manco, namelijk dat meldingen niet anoniem kunnen worden gedaan. De melding wordt namelijk ondertekend door de melder en bevat tenminste de naam en het adres van de indiener van de melding, de identiteit van degene(n) op wie en/of de aanduiding van de instelling of organisatie waarop de melding betrekking heeft, een omschrijving van de misstand en de gronden waarop de melding is gebaseerd. Bij de melding kan daarop betrekking hebbende schriftelijke informatie worden overgelegd. Ten aanzien van de bescherming van de gegevens van de melder is een beschermingsregel die niet voldoende zal zijn omdat de controle op commissies en ambtenaren in Suriname nihil is.
Een ieder die betrokken is of is geweest bij de behandeling van een melding maakt de identiteit van de melder niet bekend, behoudens in het geval dat de melder daartoe uitdrukkelijk toestemming heeft verleend. De identiteit van de klokkenluider moet dus geheim worden gehouden, maar in Suriname is dat heel moeilijk. Zelfs in DNA lapt men gewoon regels aan zijn laars. Klokkenluiders moeten het geloof hebben dat ze zullen worden beschermd. Klokkenluiders van corruptie moeten ook worden beloond. Indien de melder een werknemer is, zal deze als gevolg van de melding geen nadelige gevolgen ondervinden van maatregelen of
besluiten van de werkgever of het bevoegde gezag staat in de Anti-Corruptiewet.
Recent is een uitspraak gedaan door de rechter over een klokkenluider in een financiele instelling, weliswaar niet over corruptie, maar een geval van seksuele intimidatie. De bescherming geldt voor degenen die werken bij de overheid als voor werknemers van ondernemingen en staatsbedrijven. De president moet in haar anti-corruptie campagne uitgaan van de Anti-Corruptiewet en deze verder uitbouwen en instituten versterken.
Suriname heeft een Inter-Amerikaans anti-corruptieverdrag geratificeerd en de regering moet ook openheid van zaken geven over hoe ver het staat met de uitvoering hiervan. Veel van de aanbevelingen zijn niet uitgevoerd met name over de openbare aanbestedingen en het in dienst nemen van ambtenaren. Wat de president zeker niet moet vergeten is de wet openbaarheid van bestuur. Die ligt al half behandeld in DNA.