Israël is naast de USA een onaantastbaar land. Israël is een verlengde van de USA. Israël en de USA staan boven de internationale rechtsorde. VN-resoluties lappen ze elke dag aan hun laars. De VN-verdragen en traktaten zijn defunct, die kunnen nu gerust in de prullenbak. De hele dag zeggen de VN-baas en zijn ambtenaren dat de verdragen van de VN en mensenrechten dagelijks worden geschonden. Er wordt de hele dag geschonden, maar het leger van Israël schiet elke dag op kinderen en onschuldige half uitgehongerde en ongewapende burgers.
De landen van de EU, inclusief Nederland, zwijgen in alle talen. Onze broeders en zusters in Nederland zitten de hele dagn op FB om kritiek uit te oefenen op de regeringen en politici in Suriname, maar ze zwijgen in alle talen over de verantwoordelijkheid van hun land en in principe indirect hun indirecte betrokkenheid (via hun belastinggelden) aan genocide in Palestina. Arabische landen en de corrupte goddeloze Arabische politici staan in de rij om het gezicht en andere lichaamsdelen van Israelische politici te likken.
Vandaag kijken we even naar de nieuwe politieke ontwikkeling in Israël waar de ultra-orthodoxe partij uit de regeercoalitie is gestapt.
Alle moskeeën zijn platgebombardeerd in Gaza, maar dat is geen nieuws, dat is in de ogen van de westerse media een goede daad en een gunst aan de mensheid. Nu blijkt dat ‘per ongeluk’ de enige rooms-katholieke kerk in Gaza (zie foto top), de enige, ook is aangevallen en dat 3 mensen zijn omgekomen. Er worden hele tientallen minuten aandacht daaraan besteed, maar aan geen enkele moskee. We zien dat er imams uit Nederland naar Israël afreizen om de handen te kussen van politici die hebben gezworen om de Islam en Arabieren uit te roeien in Gaza.
Nu is de zeer religieuze Amerikaanse president Trump uitermate aangedaan en emotioneel geraakt door de aanval op de kerk. Hij was zo geschokt dat hij direct de dichtstbijzijnde telefoon heeft gepakt om zijn vriend Netanyahu te bellen, En ja, het was een mistake, dus zand erover.
Intussen is het duidelijk dat het leger van Israël, de regering van Israël en de USA totaal niet gaat om de ‘hostages’, de gegijzelden die ergens vastzitten in Gaza. Zolang die niet terug zijn kan Israël haar plan voortzetten om Gaza etnisch te zuiveren van Arabieren….met hulp van de Arabieren. Als de gegijzelden terug zijn, dan is er geen of weinig reden om de genocide voort te zetten.
Recent hebben de Israëli’s Syrië weer aangevallen, en wel het ministerie van Defensie van dat land. Israël zal en moet op gegeven moment alle omliggende landen aanvallen en Groot Israël oprichten, zoals ook gehoopt wordt door een deel van de Surinamers alhier.
De term Groot-Israël wordt door bepaalde zionisten en christenzionisten gebruikt om te verwijzen naar vroegere of gewenste grenzen van Israël. De term verwijst, afhankelijk van welke groep hem gebruikt, naar veel dingen. Zo kan ‘Groot-Israël’ verwijzen naar het Beloofde Land, een term die ontleend is aan de Tenach of de Hebreeuwse Bijbel, maar ook naar het grondgebied van het Verenigd Koninkrijk Israël van koning David. Ook is de term gebruikt om te verwijzen naar Israël, Palestina en Jordanië gezamenlijk.
Christenzionisten zijn voorstander van een Groot-Israël, omdat zij de teruggave van het Beloofde Land zien als Gods wil. Volgens hen kan alleen dan Jezus (de messias) terugkeren op aarde. Er is een sterke politieke beweging in Israël die zich achter het beruchte Oded Yinon Plan schaart. Er wordt zelfs gefluisterd dat aanhangers van dit plan in de regering van premier Netanyahu een plek hebben.
Wat is het Oded Yinonplan? Het plan is vernoemd naar een Joodse geleerde die hierover in 1982 een essay schreef: “A Strategy for Israel in the 1980’s” (Een strategie voor Israël in de tachtiger jaren). Het Groot-Israël dat het Oded Yinonplan voorstaat, strekt zich uit tot een rechte demarcatielijn (west-zuidwest) van de monding van de Eufraat tot aan de Rode Zee, een enorm gebied! Het Groot-Israël idee voorziet de creatie van een aantal gelieerde staten rondom Israël. Hierbij gaat het onder meer om de Libanon, Jordanië, Syrië, de Sinaï alsook delen van Irak en Saudi-Arabië. Het plan benadrukt dat Israël zijn geopolitieke omgeving moet modelleren door de Balkanisering (d.w.z. het uiteenvallen van veel volkerenstaten in kleine natiestaten) van de omliggende Arabische staten. De opdeling hangt dan af van de etnische of sektarische samenstelling van ieder territorium.
Als voorbeeld kan Irak worden genoemd. Dit land zou uiteen kunnen vallen in een staat voor de Koerden, een staat voor de Soennieten en eentje voor Sjiieten. Om overlevingskansen te hebben zou Israël een imperiale regionale macht moeten worden. De satellietstaten rondom Israël zouden ondergeschikt moeten zijn en de basis vormen voor een pax-Israëlium. De fragmentatie van alle Arabische staten in kleinere eenheden is een steeds terugkerend thema geweest in het zionistisch strategisch denken; het is niet nieuw. Sommige aanhangers van het Oded Yinonplan zien het hierboven geschetste plan niet slechts als een ideaal, maar lezen het reeds in de werkelijkheid.
Om het voorbeeld van Irak aan te halen; de oorlog tussen Iran en Irak van 1988 zou binnen dat plan passen. Ook worden er lijnen getrokken met de Libanonoorlog in 2006 en de aanhoudende oorlogen in Syrië en het verdere Midden-Oosten.