Toegang tot voedselhulp levensgevaarlijk door gevechten en beschietingen
In de Gazastrook staan duizenden Palestijnen voor een gruwelijke keuze: wagen ze de levensgevaarlijke tocht naar een van de weinige voedselhulpcentra, of blijven ze thuis en verhongeren ze langzaam? De hulpcentra, zoals die van de Gaza Humanitarian Foundation (GHF), liggen vaak in door Israël gecontroleerde gevechtszones en worden regelmatig beschoten.
De 22-jarige Osama werd doodgeschoten door Israëlische troepen toen hij op 24 juni probeerde voedsel te halen. Zijn broer Tarifi raakte zwaargewond. Zulke incidenten zijn geen uitzondering. Israël voert al maandenlang aanvallen uit en beperkt de toevoer van voedsel, medicijnen en brandstof.
Volgens de VN en hulporganisaties is de humanitaire situatie catastrofaal. Hoewel nog enige hulp Gaza binnenkomt, is die veel te beperkt en onregelmatig. Veel Palestijnen durven zich niet meer naar de hulpposten te begeven uit angst voor geweld of om onterecht beschuldigd te worden van banden met Hamas.
Moeders moeten kiezen welk kind ze voeden, families verliezen dierbaren op straat, en velen sterven ongezien. Terwijl internationale kritiek groeit, blijft grootschalige hulp uit. Voor gezinnen zoals dat van Osama is er geen uitweg: “We keren terug naar honger en dood”, zei zijn broer.
Dubbele standaard in internationale mensenrechten.
De westerse wereld, geleid door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, wordt steeds vaker beschuldigd van een dubbele standaard wanneer het aankomt op de waarde van mensenlevens. Terwijl Israël wordt beschuldigd van genocide in Gaza, blijven Westerse bondgenoten, waaronder de VS, Israël van wapens voorzien. Sinds 7 oktober 2023 zijn volgens internationale bronnen ruim 58.000 Palestijnen om het leven gekomen. UNICEF meldt dat er gemiddeld 27 Palestijnse kinderen per dag worden gedood – het equivalent van een schoolklas per dag, al meer dan 640 dagen lang.
Ondanks meerdere VN-resoluties heeft de VS tot op heden geweigerd een onvoorwaardelijk staakt-het-vuren te eisen. Tegelijkertijd reageert het Westen fel op slachtoffers in het conflict tussen Oekraïne en Rusland, waarbij doden aan Oekraïense zijde wel direct worden veroordeeld. Deze selectieve verontwaardiging wekt de indruk dat Palestijnse levens minder waard worden geacht.
De situatie in Gaza is volgens critici geen oorlog tussen twee legers, maar een eenzijdige campagne van massavernietiging tegen de oorspronkelijke bewoners van Palestina.
Opvallend is ook de houding van de voormalige Nederlandse premier Mark Rutte, inmiddels NAVO-voorzitter. Als regeringsleider weigerde hij VN-resoluties voor een staakt-het-vuren te steunen, en ook nu zwijgt hij over de grootschalige burgerdoden in Gaza. Daarmee draagt Nederland, als voormalig kolonisator van Suriname, medeverantwoordelijkheid voor het voortduren van het geweld, stellen mensenrechtenactivisten.