Strategie van de Chinese leider is gebaseerd op lessen uit het falen van de Sovjet-Unie
Bron: The Wall Street Journal – door Lingling Wei
In het conflict tussen de VS en China voert president Trump een agressieve aanvalscampagne, maar de Chinese leider Xi Jinping voert volgens zijn adviseurs een andere strijd: een Koude Oorlog.
Xi begint onderhandelingen over handel met een lang voorbereide strategie die geĂŻnspireerd is op zijn begrip van waar het Sovjet-systeem fout ging tijdens de Koude Oorlog met het Westen. Xi is zich bewust van de economische en militaire superioriteit van de VS en wil directe confrontatie vermijden. In plaats daarvan kiest hij voor een langdurige, allesomvattende competitie.
Xi’s doel is een “strategisch evenwicht”, een situatie waarin China, via economische en technologische opbouw, het gat met de VS kan dichten zonder directe botsingen. Deze langetermijnbenadering wordt gezien als het meest realistische en veilige scenario.
In tegenstelling tot de Sovjets kiest China voor samenwerking met meerdere landen, waarbij het verschillende machtscentra bespeelt in plaats van te vertrouwen op één blok. China’s leiders leren van de fouten van de Sovjets, zoals isolatie, economische stagnatie en het overschatten van militaire macht.
Een belangrijk onderdeel van deze strategie is de zogenaamde “Russische complex”, het diepe wantrouwen van China jegens Rusland als gevolg van eerdere conflicten, maar ook als studieobject voor hoe het niet moet. Xi ziet de Sovjet-invloed als een waarschuwing voor centralisatie en ideologische rigiditeit.
China vermijdt deze valkuilen en kiest ervoor om open te blijven voor buitenlandse investeringen en technologische uitwisseling, terwijl het geleidelijk zelfvoorzienend probeert te worden. De recente oorlog in OekraĂŻne, en de daaropvolgende westerse sancties tegen Rusland, versterken deze koers: Beijing wil koste wat kost internationale isolatie vermijden.
Volgens deskundigen ligt Xi’s kracht in zijn bereidheid om de zwakheden van de Sovjets te analyseren en daaruit te leren. Zijn strategie is niet zonder risico’s, maar mikt op een geleidelijke herstructurering van de wereldorde, waarin China een dominante economische macht wordt, zonder een directe militaire botsing met de VS.