Indonesiërs voelen de gevolgen van gratis schoolmaaltijden

JAKARTA, INDONESIË

Terwijl de economie vertraagt, zijn velen ontevreden over de kostbare initiatieven van de president

DOOR MUKITTA SUIJARTKOVO

Nina Megayami dacht ooit dat ze alles had.

Jarenlang leidde ze een comfortabel leven in Jakarta, de hoofdstad van Indonesië, waar ze uitging met vrienden, weekendtrips naar het buitenland maakte en haar hypotheek betaalde. Maar in 2023 werd ze ontslagen van haar marketingbaan vanwege de vertragende economie. Ze was meer dan een jaar werkloos, raakte haar woning kwijt en bijna al haar spaargeld was op.

Miljoenen andere Indonesiërs verkeren in eenzelfde wanhopige situatie. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) waarschuwde dat de werkloosheid in het land dit jaar zal stijgen tot de op een na hoogste in Azië, alleen overtroffen door China.

Maar de regering beweert dat het goed gaat met de economie en wijst op een jaarlijkse groei van ongeveer 19 procent. Sinds zijn aantreden in oktober heeft president Prabowo Subianto zich gericht op het waarmaken van zijn verkiezingsbeloften, zoals een landelijk programma voor gratis schoolmaaltijden en betaalbare huisvesting. Ook heeft hij een nieuw staatsfonds opgericht.

Om deze projecten te financieren, heeft hij miljarden dollars aan overheidsgeld herverdeeld, begrotingen ingeperkt en bezuinigingen geëist bij ministeries zoals Volkshuisvesting, Volksgezondheid en Onderwijs.

Daarnaast heeft hij duizenden overheidsaannemers ingehuurd. Maar de Indonesische economie is sterk afhankelijk van staatsuitgaven, en critici zeggen dat Prabowo’s prioriteiten verkeerd liggen.

“De regering ontkent de economische problemen,” zei Awali Rizky, econoom bij het onafhankelijke onderzoeksinstituut Bright Institute in Jakarta. “De werkloosheidscijfers bewijzen dat de situatie slecht is.”

Het IMF voorspelt dat de werkloosheid in Indonesië dit jaar zal stijgen tot 5 procent, tegenover 4,9 procent in 2024. Vorige week verlaagde de regering haar groeiverwachting voor 2025 van 5,2 naar 5 procent.

Ms. Nina vond uiteindelijk in november weer werk, maar slechts op contractbasis en voor een derde van haar vorige salaris. “Het is absurd, maar ik had geen andere keuze,” zei ze.

Overheidsdata toont aan dat miljoenen Indonesiërs de afgelopen vijf jaar uit de middenklasse zijn gevallen. Minder dan een vijfde van de bevolking wordt nog tot die groep gerekend, en de consumentenbestedingen zijn gedaald.

De tariefmaatregelen van voormalig president Trump hebben de exportgerichte economie van Indonesië, de grootste in Zuidoost-Azië, verder onder druk gezet.

Fabrikanten lijden onder de afnemende vraag naar producten zoals textiel en schoenen, zowel in binnen- als buitenland. Goedkope Chinese import heeft de lokale industrie verder geschaad. Fabrieken sluiten hun deuren, werknemers worden ontslagen, en velen zijn gedwongen om zwart bij te klussen of deel te nemen aan de gig-economie.

Dumas Farwa Ramadhan, 29, begon drie jaar geleden als chauffeur voor ride-hailing apps om het inkomen uit zijn kleine buurtwinkel aan te vullen. Maar de concurrentie op de apps is moordend.

“Ik moet minstens 12 uur per dag rijden om ongeveer $9 te verdienen,” zei hij. “Maar dit is mijn enige optie.” Met alleen een middelbare schooldiploma zijn zijn kansen op een vaste baan minimaal.

Vorige maand kondigde Prabowo’s regering een stimuleringspakket van $1,5 miljard aan, met kortingen op reizen per boot, vliegtuig en trein, voedselhulp en loonondersteuning voor miljoenen werknemers. De president hoopt de groei van de economie, die meer dan een biljoen dollar waard is, te verhogen naar 8 procent.

Prabowo benadrukt dat zijn gratis schoolmaaltijdenprogramma, dat nog in de beginfase verkeert, een investering in de toekomst van het land is en de armoede zal verminderen.

Maar het programma is omstreden. Honderden kinderen leden aan voedselvergiftiging, en critici zeggen dat betere transportverbindingen naar scholen urgenter zijn.

Prabowo verdedigt zijn beleid.

“Ons economisch beleid is prudent en zorgvuldig,” zei hij in mei. “We kunnen trots zijn op de forse bezuinigingen,” die volgens hem zijn vlaggenschipprojecten mogelijk maken.

Maar hij moest het budget voor het schoolmaaltijdenprogramma drastisch verlagen van $45 miljard naar $25 miljard. Vorige week gaf de regering toe dat het begrotingstekort, exclusief de pandemiejaren, het hoogste in decennia is.

De ontevredenheid onder de bevolking is duidelijk. In februari demonstreerden studenten in een landelijke campagne genaamd “Indonesia Gelap” (Donker Indonesië) tegen de bezuinigingen en eisten een onafhankelijk onderzoek naar het dure schoolmaaltijdenprogramma.

De hashtag #KaburAjaDulu (“Vlucht maar”) ging viral en weerspiegelt de frustratie van jongeren over weinig banen, hoge onderwijskosten en lage salarissen. Velen zien werken in het buitenland als enige uitweg.

Demonstranten bekritiseren ook de groeiende invloed van het leger in de politiek onder Prabowo, een voormalig generaal. Zijn verkiezing wekte zorgen over de jonge democratie van Indonesië. Hij wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden tijdens de bezetting van Oost-Timor en betrokkenheid bij de verdwijning van pro-democratieactivisten. In maart keurde het parlement een wet goed die meer civiele functies aan militairen toewijst.

“De huidige situatie wordt verergerd door beleidsblunders en controversiële wetten,” zei econoom Bhima.

Op papier heeft Indonesië, het vierde meest bevolkte land ter wereld, demografische voordelen: meer dan tweederde van de 270 miljoen inwoners is werkzaam.

Prabowo’s voorganger, Joko Widodo, probeerde de economie te transformeren door de export van ruwe nikkel te verbieden—een stap om een binnenlandse industrie voor elektrische autobatterijen op te bouwen. Maar hoewel miljarden buitenlandse investeringen binnenkwamen, zijn de voordelen nog niet wijdverspreid.

“De economische ontwikkeling van Indonesië, vooral in het afgelopen decennium, is niet goed verlopen,” zei Awali. “Het demografisch dividend verandert langzaam in een demografische last.”

Voor velen ziet de toekomst er somber uit. Ms. Nina, de marketingmedewerker, zegt dat ze geen hulp van de staat verwacht.

“Verwachten dat de regering iets doet?” zei ze. “Ik heb alle hoop opgegeven.”

Bron: The Jakarta Post