GLOBAL VIEW
Door Walter Russell Mead
Van alle doelen die president Trump heeft gesteld in zijn normdoorbrekende tweede termijn, is het herstel van wat hij “Amerika’s energiedominantie” noemt mogelijk het dichtst bij verwezenlijking. De wereldwijde vooruitgang richting een netto-nul toekomst, zoals bejubeld door de regering-Biden, is grotendeels ontspoord. Zoals de Journal maandag meldde, zijn ontwikkelingen in het door de VS gedomineerde westelijk halfrond steeds meer bepalend voor de mondiale energiemarkten.
Het resultaat zal niet precies zijn wat Mr. Trump verwachtte. Meer nieuwe olie- en gasproductie zal waarschijnlijk uit Canada, Guyana, Argentinië en Brazilië komen dan uit de VS. Desalniettemin verschuiven de geopolitieke verhoudingen in het voordeel van Washington, terwijl fossiele brandstoffen een grotere rol lijken te gaan spelen dan groene klimaatactivisten hoopten.
Van de Noordpoolcirkel tot Vuurland omarmen politici van alle strekkingen de Trumpiaanse strijdkreet “drill, baby, drill”. In Argentinië versnelt de pro-marktregering van president Javier Milei de ontwikkeling van schaliereserves die door sommigen gunstig worden vergeleken met het Permian Basin in de VS. Argentinië heeft het potentieel om sommige OPEC-leden te overtreffen, en investeringen in pijpleidingen en verwerkingsfaciliteiten om het land tot een grote exporteur te maken, verlopen snel.
In Guyana beginnen offshore boorplatforms grote hoeveelheden olie te produceren, met een exportstijging van 54% in 2024 tot bijna 600.000 vaten per dag. Verwacht wordt dat dit tegen 2030 bijna verdrievoudigd zal zijn, met een dagelijkse productiecapaciteit van ongeveer 1,7 miljoen vaten. De nieuwe olierijkdom heeft van Guyana een van de snelst groeiende economieën ter wereld gemaakt.
Zelfs het linkse halfrond omarmt olie en gas. De socialistische president van Brazilië, Luiz Inácio “Lula” da Silva, doet er alles aan om de groei van fossiele brandstoffen in zijn land te bevorderen. Staatsoliemaatschappij Petrobras zal naar verwachting de productie met een derde verhogen, tegen 2030 tot een miljard vaten per jaar. Het doel is om Brazilië de vierde grootste olieproducent ter wereld te maken, en daartoe is de linkse regering bereid om gebieden bij de monding van de Amazone open te stellen voor boringen.
Zelfs Canada lanceert een waardevol initiatief, terwijl moreel bewuste Liberalen hun neus dichtknijpen en fossiele brandstoffen omarmen. Canada behoort al tot ’s werelds top vijf producenten van zowel olie als gas, maar dat is niet genoeg voor premier Mark Carney. Verzet van inheemse groepen en milieuactivisten heeft pijpleidingprojecten en olieveldontwikkelingen gedwarsboomd. Canada produceert minder olie en gas dan het zou kunnen en is meer afhankelijk van fossiele brandstofexport naar de VS dan het zou willen in het Trump-tijdperk.
De groene lobby blijft sterk in Canada, en Mr. Carney wil de uitstoot van de oliezanden in Alberta verminderen (waar rijke offshore olievondsten investeerders aantrekken), wat de productie op het halfrond verder zal stimuleren. Deze opleving zal de macht van het OPEC-kartel verminderen en wereldwijde energiemarkten beschermen tegen onrust in het Midden-Oosten. Het zal ook Vladimir Putin hoofdpijn bezorgen en de basis versterken voor Amerikaanse veiligheid in een voortdurend veranderende wereld.
De energieboom op het halfrond zal ook een wereldwijde overgang van fossiele brandstoffen vertragen. Terwijl Brazilië voortgang boekt met ambitieuze nieuwe boorplannen, organiseert het dit jaar de VN-milieuconferentie COP30. De door Mr. da Silva uitgekozen vertegenwoordiger op de conferentie schokte klimaatactivisten onlangs door te stellen dat Brazilië’s “drill-baby-drill”-beleid deel kan uitmaken van de energietransitie.
Voorlopig zullen prijzen, niet politiek, de productie op het halfrond beperken. Het kost minder om olie uit de grond te pompen in Saoedi-Arabië dan om te fracken in Patagonië. Prijsoorlogen kunnen de nieuwe productie vertragen, maar niet stoppen. Energie-overvloed komt eraan.
Mr. Trump wilde de strijd tegen fossiele brandstoffen ontsporen en Amerika’s invloed op de wereldwijde energiemarkten vergroten. Met onverwachte steun uit Canada, Argentinië, Guyana en Brazilië ziet zijn kans op succes er goed uit.
Bron: The Wall Street Journal, A Fossil-Fuel Boom in the Americas door Walter Russell Mead.