De roofbouw verslaving

Als economische ontwikkeling zo makkelijk was geweest en nog steeds zou zijn, dan zouden er nu geen arme landen meer moeten zijn. Hoe komt het dat ze er toch zijn. Sociaaleconomische ontwikkeling is niet het gevolg van een toevallige en kortstondige omstandigheid, maar van een bij voortduring ingezette aanhoudende persistente inspanning over vele generaties. Zulks impliceert continuïteit van economisch beleid. Economische ontwikkeling is iets van de lange adem.

Mijnbouw is een enclave industrie

Elke koe van zondag weet dat mijnbouw een enclave industrie is. Dat wil zeggen dat de schepping direct en indirect van werkgelegenheid en van spin-off naar de rest van de economie zeer beperkt is. En toch heb je hele volksstammen in ons land die blijven zaniken over local content. En dan zijn het volksstammen die redelijk goed opgeleid zijn. Dat de Surinaamse politici al langer dan een halve eeuw niets en dan ook niets hebben gedaan aan de schepping van duurzame productieve werkgelegenheid dat ontgaat hun volkomen. De reële werkloosheid, dat is inclusief de informele sector en de verborgen werkloosheid in de publieke sector, bedraagt meer dan 100.000 op een beroepsbevolking van 200.000. Zulks toont aan dat de politici vanaf 1975 niets en dan ook niets hebben gepresteerd. De gedachte dat olie en gas onze problemen gaat oplossen is een groot luguber misverstand.

Surinamers moeten begrijpen dat de sociaaleconomische problematiek alleen opgelost kan worden door hard werken en nogmaals hard werken. Door vooral verstandig werken.

Wat is de harde realiteit?

Sinds het jaar 2000 zijn er perioden geweest dat onze regeringen dankzij hoge opbrengsten uit de oliesector en de goudsector ettelijke miljarden Amerikaanse dollars tot hun beschikking hebben gehad en ze hebben niet een investeringsproject gerealiseerd welke de verdiencapaciteit van de economie ten goede zou komen. Daarom al zou u onze regeringen ettelijke miljarden zeg maar tientallen miljarden Amerikaanse dollars geven om te investeren, ze hebben geen enkel benul hoe wat waar wanneer te investeren.

Er zijn geen middellange en lange termijnontwikkelingsplannen. Plannen die direct aangeven in welke sectoren waar wanneer en hoe te investeren. Om toekomstige miljarden die men denkt te ontvangen op een behoorlijke wijze te kunnen investeren dient er eerst een institutionele structuur opgezet te worden. Deze structuur zal moeten bestaan uit ontwikkelingsbanken als de nationale ontwikkelingsbank en de opnieuw op te zetten landbouwbank. Deze banken moeten versterkt worden opdat ze in staat zijn om projecten van tientallen miljoenen Amerikaanse dollars efficiënt en effectief in lijn met de ontwikkelingsdoelstellingen te financieren. Op basis van de universele ontwikkelingsdoelstellingen moet een ontwikkelingsinstituut gevestigd worden zoals het IDCS voorheen. Voornoemd ontwikkelingsinstituut moet zich bezighouden met het opmaken van projecten welke voldoen aan rendabele productmarkt technologie combinaties. Aan alle projecten moet een stevig haalbaarheidsstudie op basis van LittleMirrleesSmitvanderTak methode zoals geaccepteerd door alle internationale ontwikkelingsbanken en instituten.

Veel werk aan de winkel

Er is dus veel werk aan de winkel. Wie denkt dat de beschikbaarheid van geld automatisch ontwikkeling en vooruitgang tot stand brengt die droomt. Suriname is het voorbeeld welke bewijst dat het bezit van natuurlijke hulpbronnen en veel kapitaal niet automatisch tot ontwikkeling leidt.

De institutionele structuur van de overheid is niet uitgerust om het land te ontwikkelen. De structuur voorziet slechts in parasitair gedrag van overheid en het publiek. Dit betekent dat spoorslags gewerkt moet worden aan het vestigen van een degelijke institutionele structuur zodat men gereed is om op een adequate wijze de gelden die men denkt te ontvangen te kunnen investeren in de ontwikkeling van het land. Anders gaan al die middelen verdampen zoals dat eerder gebeurd is met al die miljarden Amerikaanse dollars.

Het lot der dwazen

Ik heb tijdens mijn studie de gevolgen meegemaakt welke het gebruik van hasj, LSD en dergelijke, met zich meebrengen. Ik merk thans dat er in diverse bedrijfsgroepen in ons land een bepaalde soortgelijke verdwazing heerst welke mij doet denken aan de gevolgen van verslaving aan hasj en LSD. Men voorziet gigantische ontwikkelingen in Commewijne terwijl er dus hard gewerkt wordt aan de bouw van opslagtanks om aardolie op te slaan.

Nu is vaak in het nieuws dat Total Energies FPSO’s besteld heeft in China. Deze FPSO’s dienen voor de simpele zuivering en voorlopige opslag van de gewonnen aardolie welke spoedig daarna overgeheveld gaat worden naar een tanker die het gaat verschepen naar de haven zeer vermoedelijk Rotterdam waar het verder voor verwerking gedistribueerd gaat worden. 

In Guyana geschiedt dat precies eender. Alleen werkt men daar aan de vestiging van een diepzeehaven. Men gaat dus geen olie uit de grond halen, deze aan land brengen en daarna weer inladen in een tanker welke bij gebrek aan een diepzeehaven een zeer beperkte capaciteit zal hebben. POER BROEKOE WEER BROEKOE.

Richard B Kalloe

error: Kopiëren mag niet!