Wat begon als een omstreden ingreep in het geliefde zoetwaterkanaal van Nieuw-Nickerie, is inmiddels uitgegroeid tot een trotse mijlpaal in de geschiedenis van het district. In een plechtige ceremonie is het herdenkingsmonument, in de vorm van een stenen schip, officieel in gebruik genomen.
De ingebruikname vond plaats in aanwezigheid van onder andere First Lady Mellisa Santokhi-Seenacherry, districtscommissaris Senrita Gobardhan, vertegenwoordigers van het Guyanese consulaat en de ambassadeurs van Indonesië en India.
De bootvormige constructie, die eerst vragen opriep over het verlies van natuurlijke charme, heeft nu een nieuwe laag betekenis gekregen. Het is meer dan een object van steen, het is een eerbetoon aan de voorouders die per boot naar Suriname kwamen. Historicus dhr. Donk benadrukte dat het monument symbool staat voor hoop, verbondenheid en het gedeelde verleden van de Nickeriaanse gemeenschap.
De First Lady, geboren in Nickerie, sprak openhartig over haar diepe band met het district. Ze noemde het monument een stap richting de toekomst, als educatief en cultureel ankerpunt voor met name de jeugd. “Dit is niet alleen een monument, het is een plek waar verhalen kunnen leven en waar nieuwe generaties zich kunnen verbinden met hun geschiedenis”, aldus Santokhi-Seenacherry.
Opmerkelijk is dat de realisatie volledig tot stand kwam zonder staatsmiddelen, maar door inzet en financiering van betrokken Nickerianen zelf. Districtscommissaris Gobardhan sprak haar waardering uit voor deze collectieve daadkracht en benadrukte het belang van lokale betrokkenheid bij erfgoed.
Hoewel aanvankelijk kritische geluiden klonken over de verstening van een natuurlijke plek, lijkt het stenen schip nu langzaam te transformeren tot iets dat opnieuw mensen samenbrengt. De locatie, ooit een eenvoudige fotospot, wordt nu een plek van herinnering, ontmoeting en educatie.
Na de ceremonie vervolgde de delegatie haar weg naar het Brasaplein, waar ook een nieuwe speeltuin officieel werd geopend, een volgende stap in de investering in welzijn van de jeugd in Nickerie.
Wat begon met zorgen over verlies van authenticiteit, lijkt zich nu te ontwikkelen tot een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van Nickerie: een waarin natuur, cultuur en gemeenschap elkaar niet uitsluiten, maar aanvullen.