“De helft van het leven gaat verloren door het charmeren van anderen. De andere helft gaat verloren door angsten die anderen veroorzaken. Verlaat dit stuk, je hebt genoeg gespeeld.”
Met deze krachtige woorden richt de wijsgerige denker zich tot de Surinaamse samenleving, waarin successen vaak worden gemeten aan materieel bezit, status en sociale schijn.
Volgens de filosoof is Suriname steeds meer een cultuur van prestatie aan het worden, waarin mensen zichzelf alleen nog waardevol vinden als ze ‘iets bereiken’.
Van jonge leeftijd af wordt er gedrukt om te presteren – op school, op werk, in de kerk of zelfs binnen de familie. Dit heeft geleid tot een collectieve angst om tekort te schieten, om niet goed genoeg te zijn.
Maar wat is het resultaat? Mensen verliezen zichzelf in het nastreven van waarden die niet eens van henzelf zijn.
In plaats van verbinding zoekt men dominantie. In plaats van rust zoekt men erkenning.
De filosoof roept daarom op tot een bewustwording: keer terug naar het wezenlijke van het bestaan – authenticiteit, relaties, en innerlijke vrede.
Suriname, aldus de wijsgeer, moet loskomen van deze obsessie met prestatie en weer leren koesteren wat écht telt: menselijkheid, gemeenschap en het nu.
Het tijdperk van spelen met rollen en maskers moet eindigen. Er is genoeg tijd verloren gegaan.