Tijdens de Suriname Energy, Oil and Gas Summit (SEOGS) uitte Vandana Gangaram Panday, directrice van het Staatsolie Hydrocarbon Institute, haar zorgen over het reguleren van lokale content.
Volgens haar is er geen noodzaak voor extra wetgeving: “De industrie heeft een natuurlijke stimulans om lokale content te ontwikkelen”, stelde ze. Ze pleit voor een organische benadering waarbij samenwerking centraal staat, zonder rigide regels of hoge doelstellingen.
Commentaar van olie-expert:
Deze visie is kortzichtig en risicovol. Internationale ervaring toont aan dat landen met sterke lokale content wetgeving – zoals Nigeria, Brazilië, Noorwegen en Ghana – aanzienlijke voordelen hebben behaald: duizenden banen, overdracht van technologie, opbouw van lokale bedrijven en toegenomen nationale inkomsten. In Nigeria leidde de Local Content Act tot een forse toename van lokaal geproduceerde goederen en diensten, en Ghana’s wetgeving heeft lokale ondernemers directe toegang tot de olie- en gasmarkt gegeven.
Door géén wettelijk kader in te voeren, ontzegt Suriname haar eigen bevolking de kans om structureel te profiteren van de olieboom. Lokale bedrijven blijven dan afhankelijk van de grillen van multinationals die hun eigen leveranciers en arbeiders meenemen. Zonder duidelijke regels ontstaat er willekeur en uitsluiting.
Waarom pleit Staatsolie voor mild beleid?
Als staatsbedrijf zou Staatsolie de belangen van het Surinaamse volk moeten vertegenwoordigen. Het pleidooi van Vandana Gangaram Panday lijkt echter eerder de belangen van TotalEnergies te beschermen. Dat roept vragen op over verborgen agenda’s: is er sprake van afhankelijkheid, toekomstige posities of voorkeursbehandelingen?
Conclusie:
Zonder wettelijke borging wordt Suriname een toeschouwer in eigen olie-industrie. Lokale content moet geen vrijblijvende belofte zijn, maar een afdwingbaar recht. Alleen dan kunnen onderwijs, infrastructuur en welvaart écht groeien ten bate van álle Surinamers.