Door: Hamid Dabashi
Deze weekend bereikte de schadelijke leugencampagne, geleid door de Amerikaanse charlatan op nummer ƩƩn, president Donald Trump, haar hoogtepunt in een massale aanval, direct na provocerende oorlogszuchtige acties van Israƫl tegen Iran.
Israel en zijn Amerikaanse en Europese handlangers hebben decennialang hardnekkig Iran gepresenteerd als hun belangrijkste vijand, altijd op het punt van het bouwen van een atoombom die ze zouden kunnen gebruiken om Israel te vernietigen. Dit is pure desinformatie, verspreid door een koloniale staat die zelf beschikt over een enorme nucleaire wapenvoorraad en een dodelijk arsenaal aan conventionele wapens die gebruikt zijn om Gaza te verwoesten en genocide te plegen tegen het Palestijnse volk.
Elke redelijk denkend mens zou instemmen dat noch Iran, noch Israel, noch welke andere natie dan ook ooit nucleaire wapens zou mogen bezitten.
Maar kunnen degenen die zich schuldig maken aan genocide tegen Palestijnen echt de morele autoriteit opeisen om vingers naar Iran te wijzen en het land te bombarderen? Kan de Verenigde Staten, het enige land ter wereld dat ooit nucleaire bommen heeft ingezet ā tijdens de Tweede Wereldoorlog tegen Japan ā dat recht nog opeisen? Of kunnen de Europeanen, met hun eigen bloedige geschiedenis van kolonialisme en fascisme? Natuurlijk niet.
Moorddadige afleiding De angst voor een nucleair bewapend Iran is slechts een excuus, een smoes. Israel en zijn zionistische sympathisanten in de VS en Europa hebben Iran uitgeroepen tot hun voornaamste vijand, en het nu aangevallen, als onderdeel van een breder plan om de aandacht af te leiden van Palestina.
Op dit moment, terwijl de wereld zich richt op Iran, zijn de IsraĆ«liās druk doende meer Palestijnen te doden en hun grondgebied te stelen. Iran is niets anders dan een moorddadige afleiding, een lokaas. Het zou geen verrassing zijn als Israel daarna Pakistan, Turkije, Jemen of Timboektoe ging bombarderen ā wat dan ook om de aandacht van Palestina af te leiden. De juiste reactie op deze doorzichtige tactiek is dan ook eenvoudig: blijf gefocust op Palestina, waar de genocidale zionisten dagelijks tienduizenden burgers afslachten.
Een van de belachelijkste propaganda-trucs die Israel in zijn campagne tegen Iran gebruikte, was toen premier Benjamin Netanyahu flamboyante boodschappen richting āhet grote volk van Iranā verstuurde ā een kinderlijke hasbara-manoeuvre bedoeld om verdeeldheid binnen Iran te zaaien ten gunste van Israel. Echte kritiek komt van onderop, en kan niet worden gemanipuleerd door zoān groteske propaganda, noch door de inheemse informanten die tegenover IsraĆ«lisch nieuws verkondigen dat bombardementen democratie zullen brengen.
Hoewel Iraniƫrs uiteenlopende politieke meningen hebben, wordt hun gezamenlijke consensus gevormd door de noodzaak hun vaderland te verdedigen. Iran is een oud en diep gewortelde beschaving, waarvan elke Iraniƫr een levend archief en geheugen is.
IraniĆ«rs haten misschien hun machtselite, en terecht ā althans, dat deden ze totdat een bende dieven die Palestijnse grond wilden stelen ook hun thuisland begon te bombarderen. IraniĆ«rs staan niet achter hun regering; ze staan achter hun vaderland. Soevereiniteit behoort toe aan naties zelf, niet aan de machtshouders van vandaag die morgen weer verdwenen zijn. Koloniale staten zoals Israel, de VS, Canada en AustraliĆ« snappen dit simpelweg niet.
De nucleaire installaties die door Israel en de VS zijn gebombardeerd zijn eigendom van het Iraanse volk, niet van een regime. IraniĆ«rs zijn eigenaar van hun grondgebied. Dit is een simpele feit dat de genocidale zionisten, die een utopie proberen te bouwen op iemand andersā grond, nooit zullen begrijpen.
Israel zal deze strijd tegen Iran verliezen , en dat verlies zal een stimulerende impact hebben op het volk in de regio: de Palestijnen, Libanezen, Syriƫrs en Jemenieten die hun eigen thuisland verdedigen. Het zal ook de huidige Arabische regimes, die zonder ruggengraat zijn en meewerken aan de slachtpartij in Palestina via de Abraham-akkoorden, verder destabiliseren.
De tide keert Het vulgair genocidaal zionistische regime in Tel Aviv overschat zichzelf altijd. De balans verschuift nu tegen hen. Als de IsraĆ«lische leiders echt denken dat de protesten van idealistische studenten op universitaire campusā een groot gevaar vormen voor hun moorddadige ideologie, dan moeten ze maar eens zien wat er komen gaat.
Vandaag de dag, vanuit het hart van het Amerikaanse nationalisme, dat Israel dacht te controleren, ontstaat een radicaal anti-zionistische stroming. Luister maar naar commentatoren zoals Tucker Carlson, strategen als Steve Bannon, congreslid Marjorie Taylor Greene, en de miljoenen Amerikanen die ze vertegenwoordigen, die er genoeg van hebben dat genocidale zionisten steeds nieuwe oorlogen op hen dwingen. Ze nemen het niet langer.
Deze militaire invasie heeft juist de eeuwige, onwankelbare en onverminderde vijandigheid van het Iraanse volk tegenover Tel Aviv en zijn bondgenoten in Washington veroorzaakt. Israel en de VS hebben het vaderland van Ferdowsi, Hafez en Rumi aangevallen, tot aan Nima Yooshij en Forugh Farrokhzad. Deze culturele iconen zullen dit volk verenigen tegenover een indringster die figuren als Theodor Herzl, David Ben-Gurion, Baruch Goldstein en andere terroristen als helden vereert.
Israel heeft Iranās nucleaire programma niet vernietigd. Sterker nog, het heeft Iran juist gedwongen om sneller voor nucleaire wapens te kiezen. Niemand zou Iran kunnen verwijten als het nu besluit om volledig nucleair te gaan, om zichzelf te verdedigen tegen deze vernietigende agressie die het hele Midden-Oosten treft.
Het oude Washingtonse clichĆ© dat deze aanval de machtselite in Iran juist sterker maakt, is fout. De aanval heeft de regering irrelevant gemaakt. Het Iraanse volk heeft nu het heft in handen ā en Israel zal hier nooit een einde aan maken. Wat de Islamitische Republiek ook doet om zichzelf te verdedigen, dat heeft niets meer te maken met de wil en vastberadenheid van het Iraanse volk.
Het Iraanse volk zal nooit vergeven of vergeten dat een buitenlandse mogendheid hun vaderland is binnengevallen, de infrastructuur vernietigde en onschuldige burgers doodde. Ze zullen tegen Israel niet teruggaan met bommen of raketten, maar met lange herinnering, ijzeren wilskracht en diep minachting voor hun moorddadige militaire apparatuur.
Ze zullen ook de verraders uit het Pahlavi-huis en de nieuwe generatie inheemse informanten aanpakken die zich in de VS vestigen om hun vaderland te besmeuren en juichen om Israƫl.
Er bestaat een legende dat toen Alexander de Grote ruim tweeduizend jaar geleden Iran binnentrok, de Perzische patriot Ariobarzanes een moedige poging deed om zijn vaderland te verdedigen, maar dat een verraderlijke herder Alexander hielp om het Perzische leger in de flank aan te vallen ā net zoals de Griek Ephialtes zijn volk had verraden tijdens de Slag bij Thermopylae.
We kennen de naam van die oude verrader niet, maar we weten wel wie de inheemse informanten zijn die vandaag voor Israel juichen ā en we zullen ze verantwoordelijk stellen.
De agressie van Israel tegen Irans industriĆ«le infrastructuur, evenals tegen zijn militaire en wetenschappelijke elite, heeft ook honderden burgers gedood ā typerend voor het wrede karakter van het IsraĆ«lische leger, zoals het zich ook gedraagt in Palestina, Libanon, SyriĆ« en Jemen.
Met de directe betrokkenheid van de VS sinds zaterdagavond, toen een geheime operatie werd uitgevoerd om nucleaire installaties in Fordow, Natanz en Isfahan te bombarderen, is deze oorlogszuchtige koers nu op steroĆÆden gezet.
De vastberadenheid van Iraniƫrs om hun vaderland te verdedigen zal geen enkele steen onaangeroerd laten. Landen in de regio die samenwerken met de VS en hun bases beschikbaar stellen, kunnen ernstige gevolgen ondervinden voor hun medeplichtigheid aan deze aanval op een soeverein land.
Trumpās belachelijke toneelstukje van doen alsof hij onderhandelde vlak voor de bombardementen was niet alleen een knullige politieke afleiding. Israel is geen onafhankelijke staat. Het is een garnizoen en wapenopslagplaats, bedoeld om de belangen van zijn bazen en weldoeners te dienen.
- Hamid Dabashi (geboren 1951) is een Iraans-Amerikaanse hoogleraar Iraanse studies en vergelijkende literatuurwetenschap aan de Columbia University in New York City.