Op 19 juni 1892 werden de twee jonge kinderen van Francesca Rojas – een zesjarig jongetje en een vierjarig meisje – doodgestoken in hun huis in het stadje Necochea, Argentinië.
Rojas vertelde de politie dat een man genaamd Velasquez haar had bedreigd toen ze eerder die dag zijn seksuele avances afwees. Toen hij later thuiskwam, beweerde Rojas Velasquez door haar open deur te hebben zien ontsnappen. De zaak zou de eerste zijn die werd opgelost met vingerafdrukbewijs.
De politie arresteerde en ondervroeg Velasquez, maar hij ontkende elke betrokkenheid, zelfs nadat er enkele pijnlijke verhoortechnieken waren gebruikt om een ​​bekentenis te verkrijgen.
Toen een rechercheur Rojas’ huis onderzocht, vond hij een bloedige duimafdruk op de slaapkamerdeur. Rojas werd vervolgens gevraagd een inktafdruk van haar duim af te geven op het politiebureau.
De afdruk op de deur was van Rojas. Met behulp van dit nieuwe bewijsstuk tegen haar konden rechercheurs haar bekentenis afdwingen.