Israƫl maakt geen geheim meer van zijn misdaden. In Gaza voert het een brutale campagne van vernietiging, waarbij ziekenhuizen, scholen en woonwijken doelbewust worden gebombardeerd. Meer dan 55.000 Palestijnen zijn gedood, onder wie duizenden kinderen. De Gazastrook ligt in puin, verstikt door een totale blokkade die voedsel, water en medicijnen tegenhoudt.
Uitgeputte burgers, na dagen door het puin te hebben gezworven, riskeren hun leven om een brood of blik voedsel te bemachtigen van hulpkonvooien ā alleen om door IsraĆ«lische soldaten te worden neergeschoten. Sommigen keren terug met een zak meel, anderen dragen de lichamen van hun vermoorde familieleden.
Een regionale oorlog
Maar Gaza is slechts het begin. IsraĆ«l valt ook Libanon aan, waarbij burgers worden gedood en dorpen worden verwoest. Het bezet nog steeds de Syrische Golanhoogten en bombardeert doelen in SyriĆ«. Grenzen en internationale wetten lijken niet te bestaan voor IsraĆ«l ā het valt aan waar en wanneer het wil.
Nu richt het zijn pijlen op Iran. Na vredesgesprekken tussen Iran en de VS, lanceerde IsraĆ«l plotseling luchtaanvallen op Iraanse steden. Het excuus? Iranās vreedzame kernprogramma, dat onder streng toezicht staat van de VN.
Westerse hypocrisie
De reactie van het Westen is schrijnend hypocriet. Frankrijk en Groot-BrittanniĆ« steunden IsraĆ«l onmiddellijk, terwijl de VS extra wapens stuurde en marine-eenheden naar de regio verplaatste. Europese leiders herhalen klakkeloos: “IsraĆ«l heeft het recht zich te verdedigen” ā zelfs terwijl het zelf de agressor is.
Ironisch genoeg heeft Frankrijk in het verleden stiekem meegewerkt aan de bouw van IsraĆ«ls illegale kernwapens. IsraĆ«l bezit naar schatting 90 kernkoppen, weigert inspecties en heeft het Non-Proliferatieverdrag nooit ondertekend. Toch bombardeert het Iran onder het mom van “non-proliferatie”.
Het echte doel: regionale dominantie
IsraĆ«l is geen normaal land ā het is een koloniaal project, opgericht door het Westen om invloed in het Midden-Oosten te behouden. Het doel is altijd geweest: verdeel en heers. Olie controleren, volkeren onderdrukken en elke vorm van verzet breken.
Maar nu gaat het te ver. IsraĆ«lische ministers roepen openlijk om genocide, kolonisten vieren de moord op Palestijnen, en soldaten filmen zichzelf terwijl ze huizen vernielen. In Jeruzalem worden moskeeĆ«n bestormd door extremisten die “Dood aan Arabieren” scanderen.
Iran slaat terug ā een keerpunt
Voor het eerst sinds 1948 wordt Israƫl geconfronteerd met serieuze tegenstand. Iran heeft teruggeslagen met raketten die diep in Israƫlisch grondgebied insloegen. De mythe van Israƫls onoverwinnelijkheid is verbroken.
Het Westen reageert in paniek. De media framen Iran als de agressor, terwijl Israƫl al jarenlang aanvallen uitvoert. Maar de Arabische wereld is wakker geworden. Mensen zijn woedend op hun leiders, die samenwerken met oorlogsmisdadigers.
Conclusie
IsraĆ«l dacht ongestraft te kunnen moorden, maar heeft een krachtige tegenreactie uitgelokt. Het Westen blijft blindelings steun verlenen, maar de regio verandert. Dit is geen conflict over veiligheid ā het is een strijd om waardigheid. En die strijd is nog lang niet voorbij.