Twee ouderen, Henna en Jacob, gaan in gesprek met Dagblad Suriname in op hun ervaringen met het openbaar vervoer. Henna kan vanwege haar slechte zicht geen eigen vervoer meer gebruiken en is afhankelijk van het openbaar vervoer of hulp van haar kleinkind. Ze vindt het lastig om vaak een beroep op haar kleinkind te doen.
“Ik ervaar overlast door harde of ongepaste muziek, angstig rijgedrag van chauffeurs en grof taalgebruik van jongeren. Soms reageert ik hierop, maar dat leidt tot onplezierige confrontaties”, aldus Henna.
Ze heeft gemengde ervaringen met chauffeurs: “Sommige chauffeurs gaan goed om met passagiers, terwijl anderen alleen gericht zijn op geld verdienen of zichzelf.”
Jacob zegt een gewelddadig incident mee te hebben gemaakt in de bus, waarbij twee jongeren met een mes vochten. “De chauffeur greep in, maar veel passagiers stapten na het incident weer in, ondanks de bloedsporen. Ik en een paar anderen durfden dit niet.”
Jacob benadrukt dat hoewel openbaar vervoer voordelig is, mensen beter moeten leren omgaan met elkaar en respect moeten tonen voor hun medemens.
Ouderen zijn vaak afhankelijk van openbaar vervoer, maar voelen zich kwetsbaar door ongemakken en onveilige situaties. Er is een duidelijke kloof tussen ouderen en jongeren, wat leidt tot wrijving en onbegrip.
Het gebrek aan veiligheid en respect in het openbaar vervoer is een groot probleem, zoals blijkt uit het gewelddadige incident dat Jacob beschrijft.
Henna en Jacob reflecteren op de noodzaak van betere omgangsvormen en verantwoordelijkheid in de samenleving.
Conclusie:
Het verhaal van beide senioren burgers illustreert de uitdagingen waar ouderen mee te maken hebben in het openbaar vervoer, van praktische problemen tot ernstige veiligheidsissues. Het roept op tot meer begrip, respect en verbetering van de reisomstandigheden voor alle passagiers. De ervaringen van Henna en Jacob onderstrepen de noodzaak van een inclusievere en veiligere samenleving.
TM