Tijdens de verkiezingen belooft elke politieke partij mooie dingen. Echter na de verkiezingsuitslag laten ze hun ware aard zien. Dan zijn de stemmen binnen en heeft men het volk niet meer nodig, dan mag het masker eraf.
De situatie van Trump lijkt wel een kopie van onze situatie. Bij Trump was het een nek aan nek race met Kamela en tenslotte won de duivel. Ook in Suriname was het een nek aan nek race tussen de NDP en de VHP. Tenslotte won degene die het land kapot had gemaakt.
Toen Trump binnen was, liet hij zijn ware aard zien. Andere landen en zijn eigen volk gaan nu gebukt onder zijn kwaadaardige handelingen. Zijn eerste teken van machtsvertoon was het gebrek aan respect voor de rechtsstaat. De mannen die waren veroordeeld voor de aanval op het Capitool, werden vrijgelaten. Hoe kun je van een volk eisen dat ze de rechtsstaat moeten respecteren, als jij als president, de rechtsstaat vertrapt. Langzamerhand ziet het volk een sneeuwbal effect. Trump demonstreert steeds meer zijn zucht naar macht. Hij heeft zijn masker afgedaan en laat nu zijn ware aard zien.
In Suriname zien we hetzelfde beeld. Het eerste dat de NDP na de verkiezingsuitslag riep, was dat ze de mannen die samen met Bouterse waren veroordeeld, vrij wilden laten. Dus ook hier was de eerste handeling het gebrek aan respect voor de Surinaamse rechtsstaat. Bouterse en zijn handlangers zijn door een onafhankelijke rechter berecht en veroordeeld en toch bleef Simons roepen dat het proces een politiek proces was. Ook de mannen die verantwoordelijk waren voor grootschalige corruptie tijdens de NDP- regering, Hoefdraad en Van Trikt zouden vrij uit gaan. Net als Trump geeft de NDP met deze handelingen aan dat hun doel niet is het respecteren van de rechtstaat en werken aan de ontwikkeling in volks- en landsbelang, maar het demonstreren van macht. Ze komen slechts tegemoet aan de wensen van een deel van het volk (hun aanhangers) en voor de behoeften van de rest, hebben ze geen oog. Dat zaait verdeeldheid.
Het zou de NDP gesierd hebben als hun eerste handeling was geweest om aan het volk uit te leggen, waar al het gestolen geld is en hoe ze van plan zijn om de miljarden schulden waarin ze het land hebben gestort, te gaan betalen. Simpelweg een zelfreflectie op hun wanbeleid, hun gemaakte fouten aan het volk toegeven en beterschap beloven. Dat heeft de “Neks no fout” partij niet gedaan.
In tijden van crisis toont ware leiderschap zich, niet in woorden maar in daden, dat heeft Santokhi wel bewezen. Toen het land failliet was, heeft de NDP dringend gevraagd om vervroegd over te nemen. Santokhi nam over en sloeg zich door de crisis heen, met als extra bagage de covid epidemie en de last minute benoemingen die de NDP bewust als adder in het gras voor ze had neergezet.
In een democratische samenleving hebben de kiezers het laatste woord, dus de kiezer bepaalt in welke richting het land ontwikkeld zal worden. Een land krijgt dan ook niet de regering die het nodig heeft maar een regering die het volk kiest. Of de Surinaamse kiezer heeft gekozen voor ontwikkeling of vernietiging, zal moeten blijken in de komende 5 jaren.
Magisch denken Surinamers leven in een irreële wereld. In plaats van te proberen inzicht te krijgen in een probleemsituatie en zelf te werken aan een verbetering, wachten ze af en hopen dat de problemen door de een of andere externe macht vanzelf weer verdwijnen. Santokhi ondersteunde in dit crisis moment deze manier van denken door voor goede fee te spelen. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om het volk zonder maandinkomen te laten. Het klinkt hard en toch zou het beter zijn geweest als hij het volk had laten voelen dat ze door het wanbeleid van Bouterse in armoede, onzekerheid en onveiligheid zijn gestort.
Dit volk is al drie keer in de ellende gestort door de NDP en we zijn daarna steeds weer gered door een andere regering. Je zou kunnen zeggen, tweemaal is genoeg om er een les uit te leren. Naar het zich laat aanzien, is drie maal ook niet genoeg voor dit volk. Dit is de vierde keer dat ze zich bewust in troebel water begeven. Misschien duwt die karma ze bewust nog een keer in troebel water, niet om te verdrinken, maar om gereinigd te worden, zodat ze helder kunnen denken.
Als je een uitgehongerde hond oppakt en hem voedt, zal hij je niet bijten. Dit volk was uitgehongerd en is tot drie maal toe gered. Achteraf heeft men gebeten in de hand die ze heeft gered. Oud-president Venetiaan heeft dit als eerste ervaren. Terwijl hij met Hildenberg en Telting bezig was om ons geld weer waarde te geven, liep het volk over naar de NDP.
Nu ervaart Santokhi hetzelfde. Santokhi heeft de subsidie afgebouwd om het volk te dwingen zelfredzaam te zijn, hij heeft ons uit de isolatie gehaald en deals gesloten, schuldsaneringen bewerkstelligd. Kortom Santokhi heeft het volk niet laten verzuipen. Hij heeft ze drijvende gehouden en ditzelfde volk duwt het hoofd van haar redder onder water. De pres vroeg geen dank je wel, hij vroeg slechts een kans om deze goede ontwikkeling voort te zetten.
People who bite the hand that feeds them, usually lick the boot that kicks them.
Josta Vaseur