Veel werknemers ervaren hun vaste 7-tot-3-baan niet langer als een veilige toekomst, maar als een moderne vorm van slavernij. Hoewel het officiële werk gemiddeld 40 uur per week duurt, eist het veel meer tijd en energie op dan op papier staat.
De werkdag begint vaak al uren voor je op je werkplek zit. Tijd om je klaar te maken, eventueel kinderen naar school brengen of de drukte van het openbaar vervoer trotseren. Voor veel mensen betekent dit dat bijna de helft van hun vrije tijd opgaat aan voorbereiding en reizen. Wat overblijft is weinig tijd voor familie, vrienden of zelfs rust.
Daarnaast blijkt dat na een lange werkdag weinigen nog echt genieten van hun vrije tijd. Uitputting speelt een grote rol. Veel mensen zijn ’s avonds simpelweg te moe om iets leuks te ondernemen of zelfs alleen maar te ontspannen. Het gevoel dat je leven langzaam uit handen glipt, wordt daardoor steeds sterker.
Ook financieel voelt het soms als een verlies. Het salaris lijkt vaak niet in balans met wat er allemaal voor wordt opgeofferd: tijd, gezondheid en geluk. Mensen beginnen zich af te vragen of het allemaal nog wel de moeite waard is.
Er groeit daarom ook een beweging die pleit voor minder werkuren en meer balans. Werk moet dienen om te leven, niet andersom. Maar zolang bedrijven blijven pushen en de maatschappij verwacht dat je altijd beschikbaar bent, blijft de droom van een vrijer leven helaas ver weg