Als je de hand in eigen boezem steekt, zoek je de schuld bij jezelf: je gaat bij je geweten te rade of jou iets te verwijten valt (in plaats van direct naar anderen te wijzen). Bij het woord boezem moet je niet denken aan (vrouwen)borsten, maar aan de ruimte tussen de borst en het kledingstuk dat daaroverheen zit of hangt, zoals een hemd. Je hand onder zo’n kledingstuk op je borst leggen, was een beeld dat stond voor: nagaan wat je geweten je zegt en je eigen aandeel of schuld erkennen. Je kijkt dus wat jijzelf diep in je hart voelt en vindt over iets wat is misgegaan en geeft niet zomaar anderen de schuld.
Elke keer als ik Rusland hoorde zeggen dat hij slecht is behandeld door Santokhi, moest ik aan deze uitdrukking denken. Als hem wordt gevraagd wat hij bedoelt, houdt hij zijn uitleg vaag door te zeggen dat er heel veel is gebeurd waar buitenstaanders geen weet van hebben en dan benadrukt hij nog dat hij liever geen voorbeelden aanhaalt, terwijl hij dat juist wel moet doen om duidelijkheid te scheppen. Als hij openlijk zijn grieven op tafel legt, hoeft niet alleen niemand meer te raden, maar krijgt Santokhi ook de kans om te zeggen of zijn beschuldiging wel of niet klopt. Rusland vindt het duidelijk heel moeilijk om de hand in eigen boezem te steken. Van hetgeen hij heeft laten zien tijdens de regeerperiode, kan ik alleen maar concluderen dat de man geen daaddracht heeft en met zich laat sollen.
Het begon met de post bij Staatsolie. Die post was aan de NPS toegewezen. Brunswijk kwam en pakte brutaalweg deze post van NPS af. NPS stond dit toe zonder te protesteren. Men stond niet daadkrachtig op tegen Brunswijk en sindsdien domineerde Brunswijk de NPS. Santokhi had misschien in zijn positie van president hiertegen moeten protesteren maar dat deed hij niet omdat hij klem zat. Dat Santokhi niet hiertegen optrad is dus een terecht verwijt en toch had de NPS voor zichzelf moeten opkomen. Precies zoals Pokie niet over zich heen liet lopen door Brunswijk, zij toonde daadkracht en zelfrespect.
Santokhi zat klem omdat hij de val van de regering probeerde te voorkomen. Brunswijk wist dit en gebruikte het als chantage middel. Hij walste over alles en iedereen heen en drukte steeds zijn zin door. Met een chanteur is het heel moeilijk samenwerken. Alle respect voor het geduld en de zelfbeheersing van Santokhi t.a.v Brunswijk.
Begrijpelijk dat de NPS zich het stiefkindje voelde en erg gefrustreerd was en daarom uit de coalitie stapte en dat was nu precies in het straatje van Brunswijk. Venetiaan waarschuwde hiertegen en toch verliet de NPS de coalitie. Een coalitie partner minder betekende minder tegenwerking naar Brunswijk en groter de macht voor Brunsie. De NPS had, voor het welzijn van de coalitie, ruggengraat en daadkracht moeten tonen en op haar post blijven. Als je een samenwerking bent aangegaan, is het laf om te vluchten als het moeilijk wordt. De manier waarop de NPS met de problemen omging was niet terugvechten en zich laten wegdrukken. De ultieme maatstaf voor een leider is niet waar hij staat in tijden wanneer het gemakkelijk is, maar hoe hij handelt in tijden van uitdaging en controverse.
Daarom is het onbegrijpelijk dat hoewel de NPS slecht is behandeld door Brunswijk, ze toch weer in een coalitie met hem stappen. Santokhi had de NPS niet beschermd tegen Brunswijk. Zal de NDP hen wel tegen Brunswijk kunnen beschermen of hebben ze van hun fouten geleerd en plots eigen daadkracht ontwikkeld? Zal ook dit keer hun zelfrespect worden afgepakt. Toen mevrouw Simons voorzitter was van de DNA, heeft ze de oppositie, waarin ook de NPS zat, vernederd en geschoffeerd. Ze liet toen duidelijk merken dat de NDP de alleenheerschappij had en de andere partijen naar hun pijpen moesten dansen. Zal de NPS weer haar zelfrespect laten afpakken? Iemand kan je alleen je zelfrespect afnemen als je het hem geeft.
Rusland kan slechts twee kanten op, namelijk de hand in eigen boezem steken en eerlijk toegeven dat de NPS een slechte behandeling over zichzelf heeft afgeroepen door gebrek aan daadkracht en lafhartig vluchtgedrag. Het bekennen van fouten is als een bezem die het vuil wegveegt en het oppervlakte schoner achterlaat . Of hij kan voor struisvogel blijven spelen en met het beschuldigende vingertje blijven wijzen naar Santokhi.
Rusland moet aan zichzelf antwoord geven op de volgende vraag: “waarom vergeet ik zo gemakkelijk dat de NDP en Brunswijk de NPS keer op keer hebben vernederd en geschoffeerd, notabene publiekelijk en waarom roep ik nu dat Santokhi mij heeft vernederd, notabene niet publiekelijk?”
Verstandig is als hij de hand in eigen boezem steekt en toegeeft dat zijn eigen gebrek aan daadkracht hem in deze penibele situatie heeft gebracht. President Venetiaan heeft hem al wijze adviezen gegeven en hem daarmee de goede richting opgeduwd. Zal Rusland dat advies opvolgen of zal hij deze onverstandige koers blijven varen en het risico lopen om zich weer bloot te stellen aan nog ergere vernederingen?
“Every time you point a finger in scorn—there are three remaining fingers pointing right back at you.”
Josta Vaseur