In aanloop naar nieuwe parlementaire ontwikkelingen speculeren vrijwel alle partijen die recent zetels behaalden over een mogelijk scenario van omkoping. Hoewel geen enkel concreet bewijs is geleverd, blijft de term “omkoping” als een schaduw over het politieke landschap hangen.
Deze vermoedens zijn niet nieuw.
Al sinds de onafhankelijkheidsperiode van Suriname, ten tijde van de NPK-1-regering (1973-1977), werd gespeculeerd over onzuivere motieven bij partijafvalligheid.
Er wordt herinnerd aan hoe parlementariërs van de NPS zich terugtrokken uit de coalitie, waarbij men sprak van “nieuwe inzichten” — een term die vandaag de dag wellicht direct als “omkoping” zou worden gelabeld.
Politiek analist Karto: “Het is opvallend hoe snel het woord ‘omkoping’ opduikt in de publieke opinie zodra een parlementariër tegen de partijlijn ingaat. In werkelijkheid kan het ook gewoon gaan om persoonlijke overtuigingen of interne conflicten binnen een partij.”
Soortgelijke situaties deden zich voor in 1996, tijdens de beroemde VVV-vergadering. Hier werd Jules Wijdenbosch verkozen tot president, terwijl velen verwachtten dat Ronald Venetiaan de voorkeur zou krijgen. De verkiezing leidde tot felle geruchten over omkoping — ook toen zonder enig tastbaar bewijs.
In 2020 herhaalde dit patroon zich binnen De Nationale Assemblee (DNA). Waar partijafspraken aangaven dat op Paul Somohardjo gestemd zou worden, kwam uiteindelijk Jennifer Simons als gekozen kandidaat uit de bus. Weer staken geruchten over omkoping de kop op, wederom zonder bewijs. Wat vaststaat, is dat DNA-leden anders stemden dan verwacht.
“De geschiedenis leert ons dat afwijkend stemgedrag in het parlement vaak als verdacht wordt beschouwd”, stelt Karto. “Maar afwijkingen kunnen evengoed een uiting zijn van interne onenigheid, persoonlijke ethiek of strategisch politiek denken.”
Toekomstige stemrondes in De Nationale Assemblee zullen ongetwijfeld opnieuw aanleiding geven tot geruchten en speculaties. Of die terecht zijn, blijft zoals altijd de vraag. Wat wel duidelijk is: Suriname heeft een lange traditie van wantrouwen wanneer de politieke lijnen vervagen — en dat vertrouwen blijft fragiel zolang ‘omkoping’ zonder bewijs wordt aangevoerd als verklaring.