De keuze van de NPS om aan te schuiven bij de NDP in plaats van bij de VHP roept een belangrijke vraag op: wat doet de oude vijand blijkbaar beter dan de oude vriend?
Volgens politiek analist Armand is er sprake van een combinatie van strategische communicatie, onderhandelingstactiek en persoonlijke relaties.
“De NDP, ondanks haar controversiële verleden, weet hoe ze partijen een gevoel van waardigheid kan geven aan de onderhandelingstafel,” zegt Armand.
“De NPS is een trotse partij, en in hun ogen heeft de VHP die trots in de vorige samenwerking ernstig beschadigd. De NDP begrijpt dat beter en speelt daar nu slim op in.”
- Gelijkwaardiger onderhandelen
De VHP wordt door velen gezien als dominant en soms arrogant in de coalitievorming. In de vorige samenwerking voelden NPS-leiders zich volgens bronnen aan de kant gezet en niet serieus genomen. De NDP daarentegen lijkt nu meer bereid tot gelijke partnerschappen, althans in woorden en houding.
“De NDP zegt eigenlijk: ‘Wij erkennen jullie rol in de geschiedenis, laten we samen vooruitkijken.’ Die boodschap spreekt de NPS-leiding meer aan dan de technocratische benadering van de VHP,” aldus Armand. - Minder emotionele wonden dan gedacht
Hoewel de NDP in het verleden de NPS zwaar heeft vernederd, lijkt de politieke pragmatiek nu zwaarder te wegen dan oude grieven.
Armand merkt op dat “de wonden met de VHP vers zijn en persoonlijker, terwijl die met de NDP al langer geleden zijn en dus makkelijker geparkeerd worden in ruil voor politieke winst.” - Beloftes met perspectief
De NDP lijkt de NPS iets te bieden wat de VHP mogelijk niet meer wil geven: invloed, zichtbare posten, en politieke erkenning. En met de tijdsdruk van een vergrijzende partijtop is dat wellicht precies wat de NPS nodig heeft. - VHP mist jong elan, net als NPS
Opmerkelijk is dat de NPS de VHP verwijt dat ze geen nieuw politiek elan biedt, terwijl beide partijen kampen met een soortgelijk probleem: verouderde structuren en weinig vernieuwing. De NDP, met een jongere achterban en een meer populistische benadering, straalt in de ogen van sommigen toch meer politieke vitaliteit uit.