In het hart van elke gezonde democratie liggen morele waarden: eerlijkheid, integriteit, transparantie en dienstbaarheid. Maar in het politieke landschap van Suriname lijken deze principes steeds vaker te verdwijnen onder een sluier van machtsspelletjes, zelfverrijking en politieke loyaliteit.
De verkiezingen van mei hebben niet alleen nieuwe gezichten naar voren gebracht, maar ook oude patronen blootgelegd. Politici spreken vurig over verandering en herstel, maar achter de schermen blijven normen verschuiven.
Belangenverstrengeling, het bevoordelen van familieleden en vrienden, en het verdelen van overheidsfuncties als politieke beloning zijn geen uitzonderingen meer – het zijn symptomen van een systeem waarin morele ankers zijn losgelaten.
Dit moreel verval treft niet alleen de overheid, maar sijpelt ook door in de samenleving. Wanneer leiders geen voorbeeld meer zijn van rechtvaardigheid, respect en verantwoordelijkheid, verliest de burger het geloof in recht en orde. Jongeren, in het bijzonder, groeien op met het idee dat principes flexibel zijn en macht belangrijker is dan integriteit. Het gevaar is dat cynisme plaatsmaakt voor apathie – en apathie is de dolksteek voor participatie en burgerschap.
De vraag die zich opdringt is: waar zijn de morele leiders? Suriname heeft behoefte aan politici die durven opstaan voor wat juist is, ook als dat hen stemmen kost. Aan bestuurders die beloven én uitvoeren, die luisteren in plaats van beloven, en die verantwoordelijkheid nemen voor falen in plaats van het te verdoezelen.
Morele heropbouw begint niet met wetten of instituten, maar met karakter. De toekomst van Suriname vereist leiderschap dat de waarden belichaamt die we zo hard nodig hebben: rechtvaardigheid, nederigheid en oprechte dienstbaarheid aan het volk.