Suriname, een land rijk aan goud, olie, bauxiet en hout, blijft worstelen met structurele armoede onder de bevolking. Een harde realiteit die volgens sociologen voortkomt uit een diepgewortelde scheefgroei tussen macht, middelen en moraal.
Volgens socioloog drs. L.W is het een patroon dat zich blijft herhalen. “De natuurlijke rijkdommen zijn er, maar ze worden beheerd en benut door een kleine elite, vaak in samenwerking met buitenlandse bedrijven. De doorsnee Surinamer ziet daar bitter weinig van terug”. stelt hij.
Vragen rijzen: Heeft men niet geluisterd? Of wilde men niet luisteren? “Het is moeilijk om te luisteren naar de stem van het volk als je zelf comfortabel leeft. Mensen in machtsposities hebben geen directe prikkel om te veranderen als hun eigen leven goed is”, legt LW uit. “Zolang het systeem hen blijft voeden, blijven ze het in stand houden.”
Toch waarschuwt hij voor het negeren van volkswoede. “Luister naar mensen als ze boos zijn, want dan komt de echte waarheid naar boven. Niet de opgepoetste versie in toespraken, maar rauwe inzichten over onrecht, frustratie en gemiste kansen.”
Veel burgers hebben hun vertrouwen verloren. Als dezelfde gezichten uit de geschiedenis die eerder faalden, nu beweren dat het dit keer ‘anders’ zal zijn, is de scepsis begrijpelijk. “Wie verandering belooft, moet verandering belichamen”, zegt LW. “Anders blijft het een draaideur van mooie woorden en lege daden.”
De hoop ligt volgens hem bij een nieuwe generatie die niet gebonden is aan oude loyaliteiten, maar wél luistert, kritisch is en zich durft uit te spreken – vóór het volk, niet alleen over het volk.