In de Surinaamse politiek zien we een opvallend fenomeen: partijen schuiven moeiteloos van links naar rechts en vormen allianties zonder gedeelde beginselen. Dit roept vragen op over de duurzaamheid van zulke verbintenissen en het zogenaamde “nieuwe politieke leven” dat vaak een herhaling blijkt van oude patronen.
Sociologisch perspectief: Pragmatisme boven ideologie
Vanuit sociologisch oogpunt reflecteert dit gedrag een diepgeworteld politiek pragmatisme, waarbij macht belangrijker is dan ideologische consistentie. Dr. Elena Fernandes, socioloog gespecialiseerd in Caribische politiek, benadrukt: “Dit is geen uniek Surinaams verschijnsel, maar in postkoloniale samenlevingen zien we vaker dat politieke loyaliteiten fluid zijn. Historische verdeeldheid en economische belangen drijven partijen samen, ook als hun idealen ver uit elkaar liggen.”
Voorbeeld: De NPS-NDP alliantie
Neem de recente toenadering tussen de NPS en de nationalistische NDP – ooit felle tegenstanders. Beide partijen rechtvaardigen dit met een “nieuwe visie”, maar critici wijzen erop dat oude machtsnetwerken gewoon voortbestaan.
Fernandes waarschuwt: “Zonder inhoudelijke hervormingen blijft zo’n alliantie een lege huls.
Het gevaar is dat burgers verder vervreemden van een politiek die vooral over overleven gaat, niet over vernieuwing.”
Conclusie: Hervorming nodig
De Surinaamse politiek moet een halt toeroepen aan oppervlakkige “nieuwe orde”-retoriek.
Echte verandering begint bij transparantie, institutionele hervormingen en een duidelijke breuk met het verleden.
Anders blijft de cirkel van oude politiek in een nieuw jasje oneindig ronddraaien.