Na de verkiezingen hebben kiezers niets meer in te brengen – zelfs partijleden niet. Dat stelt een politiek analist in de nasleep van het NPS-debacle. Volgens hem is de basis nooit verteld, namelijk dat een samenwerking met de historische aartsvijand, de NDP, überhaupt op tafel lag. Een partij die de NPS driemaal via coupes verdreef.
De snelle ondertekening van de intentieverklaring met de NDP wijst erop dat de NPS-voorzitter en enkele prominente leden mogelijk al vóór de verkiezingen onderhandelden. Intussen moeten gewone leden slikken wat ze nooit zagen aankomen.
Verraad of realpolitik?
De schok onder NPS-aanhangers is groot. Hoe kan een partij die decennialang tegen de NDP ageerde, plotseling samenwerken met diezelfde tegenstander? De analist noemt het een “klassiek geval van achterkamertjespolitiek”: de basis wordt gepasseerd, terwijl een kleine top deals sluit.
Voor gewone leden rest nu weinig keus: accepteren of vertrekken. Kritische geluiden worden weggewuifd als “obstructie”, maar de woede is voelbaar. “Dit is geen democratie, maar een dictaat van de partijleiding”, verzucht een lid.
De vraag is of de NPS-achterban dit wil slikken. Zonder draagvlak riskeert de partij haar ziel – en haar toekomst. Wie vertegenwoordig je nog, als je je eigen achterban negeert?