“Wij als oudjes hebben onze aandacht nodig maar dankzij enkele activiteiten hebben velen helemaal geen tijd meer”, zegt mevrouw Vriesde in gesprek met Dagblad Suriname. Zij en vele burgers van een bepaalde leeftijd geven aan dat de jonge generatie zich nu met hun werk en hun activiteiten bezighouden.
“Maar door al die moderne dingen en ontwikkeling in de opvoeding geven ze je ook nog bigitaki en hebben ze een andere denkwijze, maar ook al zijn ze er, je moet je als oudjes aangeven dat je blij bent”, aldus Vriesde.
Ze zegt niet zo flexibel meer te zijn om enkel dingen te doen. Zij kan niet zo veel werken of heeft vaak begeleiding nodig. “Ik heb vijf kinderen en niemand van ze kan iets voor me doen, ik moest zelf begeleiding betalen om dingen gedaan te hebben. Zodra ik iets zeg hoor je, ik praat te veel of ik vraag teveel, dus uiteindelijk heb ik werkelijk kinderen voor me straf nu. Het enige waarover je ze gaat horen vechten is wanneer ik er niet ben of erg ziek wordt, dat is wel onbeleefd. Maar ja, wat kan je zeggen als oudjes, ze zijn er. Ik geniet uiteindelijk nog even meer van m’n kleinkinderen dan m’n kinderen zelf, hoewel ze oma nog komen roven van haar kleingeld”, aldus Vriesde.
Frank die vaak geen aandacht kreeg van zijn kleinkinderen, geeft aan dat zij nu elk moment met hem willen zijn.
“Een paar jaren terug zocht ik aandacht door te chillen met mijn vrienden, niemand had tijd en de kleinkinderen waren vaak met hun eigen dingen bezig. Door die hele verkiezingen heb ik toch een beetje aandacht van ze gekregen. Die aandacht is ook niet veel maar zij bellen me en komen me zelfs even bezoeken. Zolang ik mijn kinderen bel hoor je weer een ander verhaal en ik ben die verhalen al zat”, aldus Frank.
“Ik weet niet hoelang ik er nog ben, maar zolang ik even dankzij de situatie nog van mijn kleinekinderen kan genieten, doe ik het wel.”
TM