Op een recente partij bijeenkomst van de NDP aan de Nieuw -Weergevondenweg verklaarde voorzitter Jenny Simons dat de zogenoemde slimstemmers, bepaalde cambiohouders en tegenwerking door invloedrijke personen die nu in de regering zitten, het regeren destijds erg bemoeilijkt hebben. Ze wees bijvoorbeeld op de sabotage van de “Wet Controle Valutaverkeer en Transactiekantoren”, de zogenoemde Valutawet, bedoeld om de wisselkoersstijging te beteugelen.
Wat was deze wet precies en was het een effectief instrument ter beteugeling van de wisselkoers?
De destijds al omstreden wet, werd zonder consultatie met belangrijke stakeholders, heel snel en in het holst van de nacht door het parlement onder leiding van mevr Simons gejaagd met alleen de steun van de NDP parlementariërs.
De wet leidde tot veel commotie en chaos in de samenleving vanwege de gecreëerde onzekerheden, strijdigheid met de grondwet en rechtskracht van de Wet.
Werkgeversorganisaties, de Bankiersvereniging en de NPS en VHP dienden een klacht in bij de Kort Geding-rechter die hun verzoek tot opschorting van de Valutawet toewees op 5 mei 2020, enkele weken voor de parlementsverkiezing.
Delen van de Valutawet waren zelfs onuitvoerbaar. Zo bijvoorbeeld moesten alle banken hun vreemde valuta kredieten omzetten naar SRD, terwijl er onvoldoende SRD funding aanwezig was en ook geen deviezen tegen de koers van 7,52 die moest worden gehanteerd bij de omzetting, terwijl de zwarte markt koers op een veel hoger nivo lag.
Is überhaupt een Valutawet met een fixatie van de wisselkoers een effectief instrument voor beheersing van de wisselkoers? Het antwoord is een duidelijk NEEN.
Een stabiele wisselkoers is het resultaat van een gezond en evenwichtig begrotingsbeleid en dito monetair beleid onder aanvoering van een onafhankelijke Centrale Bank van Suriname.
En precies dat was niet in place bij de toenmalige (en vorige!) NDP-regeerders.
Er waren grote begrotingstekorten die ruimhartig monetair werden gefinancierd door een niet-onafhankelijke Centrale Bank met politiek benoemde governors tegen wie nu rechtszaken lopen.
Het verwachtbare resultaat van stijgende wisselkoersen en inflatie werd ook gerealiseerd. Ook de teloorgang van de monetaire reserve en een deel van de vreemde valuta kasreserves van banken, was een gevolg van het wanbeleid. En forse toename van de armoede. Maar in plaats van correcte ombuiging van het financieel – economisch en monetair beleid werd gekozen voor een politiek goedkope en ineffectieve Valutawet om de koers vast te zetten. Met een opvallende en onbegrijpelijke rol voor Chotelal cambio.
Het was al bij de aanvang duideljk dat de Valutawet haar doelstellingen nimmer zou bereiken. Er is namelijk geen alternatief voor gezond financieel, economisch en monetair beleid dat wisselkoersstabiliteit garandeert. Het was een politieke stunt met het oog op de verkiezingen van 25 mei 2020 en het falend economisch beleid van de toenmalige regering. De slechte performance van de NDP in de vorige verkiezingen is mede door dit beleid veroorzaakt. Het zou moeten stimuleren tot zelfreflectie en zelfcorrectie. En excuses aan de Surinaamse bevolking.
Het is daarom onbegrijpelijk dat Jenny Simons de Valutawet weer van stal haalde. Het gaat nooit werken als een wisselkoers politiek en/of administratief wordt bepaald en vastgelegd en niet marktconform. Wat werkt is een gezond economisch beleid en gezonde verhoudingen en een onafhankelijke Centrale Bank.
Zorgelijk is ook dat de NDP niet heeft geleerd van haar fouten en bereid schijnt te zijn deze weer te maken bij het verkrijgen van regeermacht.
Dit is een ernstige en zorgelijke conclusie!
‘Inzicht’, VES (Vereniging van Economisten in Suriname)