“Is ook in Suriname sprake van een complot of samenzwering, aangezien de CARICOM-waarnemers tijdens de voorbereiding voorals nog geen incorrecte handelingen hebben kunnen vaststellen?
Het complot:
Toen Donald Trump de presidentsverkiezingen van 2020 verloor, weigerde hij de uitslag te accepteren. Zonder hard bewijs beweerde hij massaal dat de verkiezingen “gestolen” waren door fraude. Zijn aanhangers, waaronder extreemrechtse groepen zoals QAnon en de Proud Boys, namen deze retoriek over.
De gevolgen:
6 januari 2021: Een woedende menigte bestormde het Capitool in Washington D.C., aangemoedigd door Trumps retoriek.
Vervolgingen: Honderden relschoppers werden gearresteerd en veroordeeld.
Trump zelf: Ontliep vervolging .
Het narratief:
Trump en zijn aanhang bleven volhouden dat hij eigenlijk had gewonnen. Ondanks talloze gerechtelijke afwijzingen en onderzoeken die geen fraude vonden, blijft een deel van de bevolking geloven in het “verkiezingscomplot”.
Brazilië 2022: Bolsonaro’s weigering om te erkennen
Het complot:
Net als Trump weigerde de Braziliaanse ex-president Jair Bolsonaro zijn verlies in 2022 te erkennen. Zijn supporters bezetten regeringsgebouwen, geïnspireerd door de Capitoolbestorming.
De gevolgen:
8 januari 2023: Bolsonaro-aanhangers bestormden het Braziliaanse Congres, het Hooggerechtshof en het presidentieel paleis.
Vervolging: Bolsonaro wordt nu onderzocht voor mogelijke betrokkenheid.
Het narratief:
Zonder bewijs claimen zijn supporters dat de verkiezingen gemanipuleerd waren. Dit ondanks het feit dat internationale waarnemers geen grote problemen signaleerden.
Het patroon: Hoe werkt dit complot?
Pre-verkiezingen: Groepen suggereren alvast dat ze alleen kunnen verliezen door fraude.
Na verlies: Ze weigeren de uitslag te erkennen en roepen op tot protest.
Geweld: Radicale aanhangers escaleren, soms met bestormingen of rellen.
Slachtofferrol: De leiders distantiëren zich van het geweld, maar blijven fraudebeschuldigingen herhalen.
Waarom geloven mensen hierin?
Wantrouwen in instituties: Media, rechters en verkiezingscommissies worden afgeschilderd als corrupt.
Echo-kamers: Sociale algoritmes versterken complot theorieën.
Politieke macht: Leiders gebruiken deze tactiek om hun basis gemobiliseerd te houden.
Conclusie: Een gevaarlijk spel
Dit patroon is niet toevallig – het is een bewuste strategie om democratische processen te destabiliseren. Zonder bewijs worden verkiezingen in twijfel getrokken, waardoor gewone burgers het vertrouwen verliezen. De geschiedenis leert: wie de fakkel van complottheorieën aansteekt, riskeert een vuur dat moeilijk te blussen is.
Wordt dit het nieuwe normaal? Of gaan we eindelijk leren van de lessen uit de VS en Brazilië?