In de eerste Indiana Jones film “Raiders of the Lost Ark” op het einde, als de avonturiers de door een kruisvaarder bewaakte drinkbeker met het eeuwige leven vinden zegt de kruisvaarder “Choose wisely”. Wie niet wijs en verstandig kiest, moet het met de dood bekopen. Over een paar dagen gaat u stemmen. En dat is een ernstige zaak, immers de toekomst ziet er voor Suriname niet rooskleurig uit. Dus u zult heel verstandig moeten stemmen.
Er begint nu een eind gekomen aan het zoetsappig leven dat de Surinamers geleid hebben dankzij natuurlijke hulpbronnen en ontwikkelingshulp. De natuurlijke hulpbronnen zijn aan het uitdrogen. Oliebronnen in Guyana gaan straks binnen enkele jaren leeg raken. Kijk maar naar Trinidad, haar oliebronnen zijn opgedroogd.
Onze politici hebben gefaald om het land op te bouwen. Wat achteraf gezien een logische uitkomst is gezien het niveau van onze politici. Al hadden ze gestudeerd aan een bekende universiteit in het buitenland, verstand om een land op te bouwen komt niet zomaar in jouw hersenen zitten. Enkele uitzonderingen daargelaten – en ik ga ze bij naam noemen, Jules Sedney, Frank Essed, Winston Caldeira, Winston Ramautarsing, en mijn persoon – hebben weinigen zich bekwaamd in kennis en kunde omtrent het proces van sociaaleconomische ontwikkeling. Wat de meesten ontbroken heeft is praktische ervaring in het opzetten en managen van ontwikkelingsprojecten.
Het ontwikkelingsdebat wordt in Suriname amper gevoerd, niet bij de universiteit, en ook niet bij de politieke partijen. Het moet gezegd worden 99.99% van onze politici hebben geen kaas gegeten van hoe een economie werkt en nog minder van hoe een economie op te bouwen. En dit intellectueel tekort vertaalt zich in een wanhopige poging om het IMF binnen te halen, denkende dat het IMF oplossingen gaat aandragen voor onze sociaal-economische problemen.
Het debat over het IMF durf ik aan met een ieder in Suriname, echter ik ben bang dat niemand mij gaat uitdagen. Het voornaamste gemis bij ons kader, politici zowel als zogenaamde intellectuelen, ligt in hun onvermogen om na te denken over vraagstukken van sociaaleconomische ontwikkeling. Hun hersenen zijn voor wat betreft ontwikkelingsvraagstukken een blanco pagina. Het ergste is vooral bij degenen die het IMF aanhangen dat ze niet kunnen aantonen waar het IMF überhaupt een land heeft opgebouwd. Het aantal cartoons op het internet over het IMF spreekt boekdelen. Beelden van kapotte plantages met de tekst “IMF was here”. Het doel van het IMF is immers niet gelegen in het opbouwen van een land, dat is de taak van de regering van een land. Het IMF tracht alleen de macro-economische omgeving gezond te maken middels het realiseren van begrotingsevenwicht, monetaire evenwicht en wisselkoersevenwicht. Het meest geliefkoosde instrument daarbij zijn bezuinigingen.
Er zijn talloze boeken door economen geschreven over het heilloze effect van bezuinigingen. De recepten van het IMF brengen geen echte oplossingen, de begroting is niet in evenwicht, de wisselkoers blijft stijgen, en het monetaire evenwicht is ook zoek. Ondanks de OMO die meer een vloek dan een zegen is geweest.
De grootste fout in het denken van het IMF is gelegen in de veronachtzaming van het feit dat simultaan zowel in de macro-economische sfeer als in de reële economie hervormingen moeten plaatsvinden. De reële economie alleen van rente, winsten, investeringen, werkgelegenheid, productie et cetera kan de monetaire economie ondersteunen en versterken. Simpel wisselkoers evenwicht en verhoging van de koopkracht zijn niet te bereiken zonder verhoging van de export verdiencapaciteit.
Economie is te belangrijk om het over te laten aan economen. Tot slot “Choose wisely”.
Richard B Kalloe