Een moeder schreeuwt haar hart leeg over de toekomst .
In een tijd waarin studeren steeds belangrijker wordt, vraagt een wanhopige moeder zich hardop af: “Moet je nog wel studeren in Suriname?”
Haar verhaal raakt recht in het hart van wat volgens veel jongeren en ouders een bittere realiteit is geworden.
“Iedereen zegt tegen onze kinderen: ga studeren, haal die diploma’s, maak iets van jezelf. Als ouder investeer je er alles in”, vertelt ze met trillende stem. “Ik heb mijn dochter gesteund bij haar studie in Europa. Met bloed, zweet en tranen hebben wij, als familie, haar weg naar een betere toekomst gefinancierd.”
Haar dochter behaalde een diploma aan een prestigieuze universiteit in Europa. Internationaal erkend, breed opgeleid, cultureel bewust, en klaar om iets te betekenen voor haar geboorteland. Maar wat vond ze terug toen ze terugkeerde?
“Geen kans gemaakt”
“Mensen die niets hebben bereikt, mensen zonder enige kennis of verdieping, zitten op plekken waar zij duizenden dollars per maand verdienen – met luxe faciliteiten, terwijl ze niks van hun vak afweten. En dan verwachten ze dat mijn dochter, die wereldwijs is, die heeft geleerd in Europa, die kan denken en werken op internationaal niveau, gewoon blij moet zijn met wat ze krijgt?”
De woede van deze moeder is begrijpelijk. Ze ziet hoe talent uit het land vertrekt, of verschrompelt door gebrek aan kansen. “Ze had de wereld kunnen zien. Vanuit Europa was dat makkelijk. Ze sprak meerdere talen, had vrienden in verschillende landen, had netwerken opgebouwd. Maar hier? Hier telt niet wat je weet. Hier telt wie je kent. En wie je bent. Of je slijmt. Of je meedoet aan het spelletje.”
‘Groto mentaliteit”
Volgens haar is dit geen nieuw probleem. “Het zit in het politieke DNA van dit land. Die groto mentaliteit, die niets met ontwikkeling te maken heeft. Alles draait om macht, om invloed, om loyaliteit. Niet om kwaliteit. Niet om toekomst.”
En dat doet pijn. Want dan voelt het alsof al die investeringen vergeefs waren. “Je hoopt als moeder dat je kind iets beters vindt. Dat ze thuis, haar land kan werken, kan bouwen, kan leven. Maar iedere dag zie ik jongeren vertrekken. Of blijven hangen in een systeem dat hen niet waard is.”
“Geen wonder dat ze niet thuiskomen”
De boodschap van deze moeder is duidelijk: “Laat ons stoppen met liegen tegen onze kinderen. Stop met zeggen dat studeren alles is, terwijl het land jouw diploma’s en kennis niet wil gebruiken. Geen wonder dat onze beste hoofden nooit meer terugkeren.”
Ze sluit af met een smeekbede aan het adres van degenen die macht hebben: “Denk eens aan de toekomst. Denk aan de jongeren. Denk aan de moeders die huilen omdat hun kinderen geen toekomst hebben. Verander het systeem, voordat er niemand meer is om te veranderen.”