Deze uitspraak is gedaan door Angelique del Castilho, voorzitster van de politieke partij DA’91, en raakt een interessante kern over de relatie tussen individuele verantwoordelijkheid en de verwachtingen die we van elkaar als samenleving, maar zeker ook van politiek Suriname mogen hebben.
Het idee dat burgers moeten durven het beste van zichzelf te geven impliceert actieve participatie, toewijding en het benutten van ieders potentieel ten bate van het collectief. Dit uit zich in verschillende vormen:
Actieve betrokkenheid
Deelnemen aan de samenleving, of dat nu in de buurt is, via vrijwilligerswerk, politieke participatie, of door constructief bij te dragen aan discussies.
Verantwoordelijkheid nemen
Je plichten als burger serieus nemen, zoals het naleven van wetten en regels, en bijdragen aan het welzijn van anderen.
Persoonlijke ontwikkeling
Streven naar groei en verbetering, zowel op professioneel als persoonlijk vlak, om zo een waardevollere bijdrage te kunnen leveren.
Initiatief tonen
Niet afwachten, maar zelf actie ondernemen om problemen aan te pakken of positieve veranderingen te bewerkstelligen.
De keerzijde, daartegenover het beste te eisen, benadrukt dat burgers ook legitieme verwachtingen mogen hebben van de samenleving, de overheid, en elkaar.
Goed bestuur is een hele belangrijke, omdat elke 5 jaar de stem van het volk zo belangrijk is en elke partij de hoop heeft de meeste stemmen te krijgen voor regeermacht. Echter worden beloftes voor goed bestuur niet waargemaakt, terwijl als de overheid betrouwbaar is, het vertrouwen vanzelf komt.
Verwachten dat de overheid transparant, efficiënt en rechtvaardig handelt, en dat beleid wordt gevoerd dat het algemeen belang dient is dan een redelijke eis.
Kwalitatieve voorzieningen zorgen ervoor dat wij kunnen rekenen op goed onderwijs-, gezondheidszorg- en infrastructuur.
Respectvolle behandeling is niet minder belangrijk, de verwachting is dan ook dat wij elkaar met waardigheid en respect behandelen. Dat geldt voor medeburgers alsook instituten van de overheid.
Voor een juiste en evenwichtige samenleving is verantwoording noodzakelijk. Eisen dat anderen, inclusief leiders en medeburgers, verantwoordelijkheid nemen voor hun daden en nalatigheden.
De kracht van deze uitspraak ligt in de wederkerigheid. Het suggereert een dynamische relatie waarbij de inspanning van de burger de basis vormt voor de legitieme eisen die gesteld kunnen worden. Als iedereen zijn of haar beste beentje voorzet, creëert dat een omgeving waarin het redelijk is om ook het beste terug te verwachten.
Een idealistisch beeld dat dient als een belangrijke herinnering aan de actieve rol die wij allemaal hebben. Het gaat niet alleen om rechten, maar ook om plichten en de bereidheid om bij te dragen aan een betere samenleving, waarin vervolgens ook hogere standaarden verwacht mogen worden.
O.D.