In een wereld waar status en carrièretitels vaak de maatstaf voor succes lijken, klinkt er een krachtig tegengeluid: Elke man die zich dagelijks inzet om voor zijn gezin te zorgen, is een winnaar. Of hij nu straten veegt, in een magazijn werkt, of achter een bureau zit – het is zijn toewijding, niet zijn functie, die telt.
Neem Erik (42), vuilnisman in Paramaribo. Met trots vertelt hij: “Mijn handen mogen vies worden, maar mijn hart is zuiver. Elke SRD die ik verdien, gaat naar mijn vrouw en drie kinderen. Dat geeft mij meer voldoening dan welke titel ook.” Zijn verhaal staat niet op zich. Leraren, schoonmakers, buschauffeurs en bouwvakkers – allemaal dragen zij bij aan een stabiel thuis, vaak zonder erkenning.
Toch heerst er nog steeds een stigma. “Mannen voelen druk om ‘meer’ te zijn dan ‘alleen’ een provider,” aldus socioloog Dr. Linda Verhoef. “Maar wat is er mis met simpelweg aanwezig zijn, zorgen en werken? Dat vraagt moed en discipline.”
Volgens haar wordt succes te vaak afgemeten aan inkomen of prestige, terwijl liefde en stabiliteit de echte pijlers zijn van een gezin.
De oproep is duidelijk: het is tijd om onze definitie van ‘winnaar’ te verbreden. Een vader die na een zware dienst thuiskomt, zijn kinderen helpt met huiswerk, en een luisterend oor biedt, verdient net zoveel respect als een CEO. “Het gaat niet om wat je doet, maar waarom je het doet”, benadrukt Verhoef.
Laten we daarom vandaag de anonieme helden eren: mannen die zwijgzaam plichten vervullen, niet voor applaus, maar uit liefde. Zij zijn het fundament van onze samenleving – en dat maakt hen allemaal winnaars.