Op 14 mei hield mr. Carlo Jadnanansing een presentatie over Anton de Kom in Tori Oso onder auspiciën van de Schrijversgroep ’77. De leiding van de avond was in handen van Sylva Koemar, onder-voorzitter van Schrijversgroep ’77.
De voordracht bestond uit twee delen.
Het eerste ging over de persoon van Anton de Kom waarbij de nadruk viel op zijn terugkomst uit Nederland in 1932. Zijn verblijf duurde echter maar zes maanden, maar heeft een impact op de Surinaamse geschiedenis die onuitwisbaar is. Hij opende een adviespraktijk aan de Pontewerfstraat (thans Anton de Komstraat) onder een manjaboom op het erf. Binnen korte tijd had hij honderden cliënten onder alle bevolkingsgroepen van het land die geduldig op hun beurt wachtten.
De Kom zette zich op vreedzame wijze in voor de rechten van de arbeiders. De koloniale autoriteiten beschouwden zijn activiteiten als opruiend en zetten hem zonder enig vorm van proces drie maanden gevangen en daarna werd hij verbannen naar Nederland. Daar sloot hij zich aan bij linksgerichte bewegingen en in de oorlog maakte hij deel uit van het verzet tegen de nazi’s. Laatstgenoemden plaatsten hem in een concentratiekamp. Zijn stoffelijke resten werd pas in 1960 gevonden in kamp Sandbostel en herbegraven op de erebegraafplaats Loenen.
In het tweede deel besprak de inleider het boek Ik omhels je onafgebroken dat in 2024 is verschenen. Het is een coproductie van Ida Does en Judith de Kom. Het is vooral laatstgenoemde die zich ervoor beijverd heeft, dat haar vader een plaats kreeg in de canon van de geschiedenis van Nederland.
In 2020 werd voor Anton de Kom een gedenksteen onthuld in de Nieuwe Kerk in Amsterdam naast grootheden als Vondel, Hooft en Douwes Dekker (Multatuli). Anton de Kom heeft zowel in Suriname als in Nederland een heldenstatus.
Toen Judith dertien jaar oud was werd haar vader weggevoerd door de nazi’s. Vanaf toen bleef zij (denkbeeldige) brieven schrijven aan haar vader. Deze zijn op papier vastgelegd door Ida Does. De verhalen zijn spannend, ontroerend en literair van uitstekend niveau. Eenmaal eraan begonnen laten zij de lezer niet meer los.
Judith die zelf in 2024 is overleden schrijft op bewogen wijze als laatste regels in het boek:
“Dag dag dag papa. Ik ben met je meegereisd tot het eind.
Ik omhels je onafgebroken.”
Het tweede deel van de avond bestond uit een lezing van de Dobru Stichting in samenwerking met de Schrijversgroep ’77 over twee iconen uit onze taal-culturele wereld, namelijk Robin Raveles (Dobru, die dit jaar 90 jaar zou worden) en Eddy Bruma (Baru, zou 100 jaar worden). De lezing werd verzorgd door Hermine Haman, die vooral de betekenis die de beide personen hebben gehad voor het Sranantongo op levendige wijze heeft belicht.
De publieke belangstelling was groot en de Schrijversgroep mag terugzien op een zeer geslaagde avond.