De ontwikkelingsproblematiek van Suriname is niet eenvoudig. Het is aan de ene kant behoorlijk complex, echter aan de andere kant vrij simpel. De drijvende kracht van de ontwikkeling van Suriname wordt bepaald door het karakter van de verhouding tussen de twee grootste etnische groepen in het land. Is de relatie tussen deze twee groepen antagonistisch of is het coöperatief. Kijken we naar de ontwikkeling welke zich voltrokken heeft in de andere landen waar nakomelingen van slaven of Afrikanen en Brits Indiërs het grootste deel van de bevolking uitmaken met name in Guyana, Trinidad en Tobago, Fiji en Suriname dan bemerken wij parallelle ontwikkelingen. Overal heeft oorspronkelijk het creools nationalisme na de onafhankelijkheid het land geregeerd met als gevolg een slechte sociaal economische ontwikkeling.
Fiji
Fiji is een uitzonderlijk geval, daar heeft het leger in 1987 een einde gemaakt aan de regering welke merendeels bestond uit Fijiërs van Indiase afkomst (Indo-Fijians). Sindsdien heeft Fiji diverse militaire coups gekend en is nu een ex-militair premier. De grondwet is diverse keren gewijzigd. De Grondwet van Fiji uit 1990, aangenomen na de staatsgrepen van 1987, was er expliciet op gericht de politieke macht van de Indo-Fijiërs te beperken en de dominantie van de inheemse Fijiërs te waarborgen. Dit omvatte maatregelen zoals het reserveren van parlementszetels voor inheemse Fijiërs en het beperken van hun vermogen om de regering te leiden. De Grondwet van 1990 was een direct gevolg van de staatsgrepen, die een door Indo-Fijiërs gesteunde regering ten val hadden gebracht. De grondwet van 2013 beoogt deze problemen aan te pakken door één kiesdistrict, evenredige vertegenwoordiging en gelijke rechten voor alle burgers, ongeacht hun etniciteit, in te stellen.
De afro Fijiërs hebben uiteindelijk eieren voor hun geld gekozen. Als gevolg van Climate Change dreigt Fiji in de golven te verdwijnen. Alleen westerse landen als Australië en New Zeeland gaat Fiji een toevluchtsoord verschaffen.
De CIA coup in Guyana
Een goede analyse is te lezen op https://nsarchive.gwu.edu/briefing-book/intelligence/2020-04-06/cia-covert-operations-overthrow-cheddi-jagan-british-guiana-1964. Bij de verkiezingen van 1961 had de PPP 43 procent van de stemmen behaald, wat voldoende was om 20 zetels in de vergadering te bemachtigen. Ondanks alle politieke inspanningen van de CIA steeg het aantal stemmen van de PPP bij de verkiezingen van 1964 naar 46 procent, maar dit was slechts voldoende voor 24 zetels in een uitgebreid parlement. Burnhams PNC kreeg bij beide verkiezingen hetzelfde percentage stemmen – 41 procent – ondanks de zware gerrymandering van stemmen van Guyanezen. Ondanks deze relatieve mislukking verdubbelde het aantal PNC-afgevaardigden desondanks, van 11 in 1961 tot 22 in december 1964. Cheddi Jagan won de popular vote, hij kreeg het meeste aantal stemmen. Zelfs onder het systeem van evenredige vertegenwoordiging behaalde zijn partij meer zetels in het parlement. De Britse gouverneur van Guyana zag echter af van het resultaat van de verkiezingen en bood Burnham alleen de kans om een coalitie te vormen.
Forbes Burnham is premier geweest van Guyana van 1966 tot 1985. Hij heeft de economie van Guyana compleet vernietigd. Vele Guyanezen zijn het land uitgevlucht met name naar Suriname maar vooral naar de Verenigde Staten.
De hindoestanen zijn de grootste bevolkingsgroep in Guyana en in Trinidad.
De les van Fiji, Guyana en Trinidad voor Suriname
Het is duidelijk dat etniciteit een centrale rol speelt in de ontwikkelingsgeschiedenis van deze landen. Zulks impliceert dat politici een grote mate van kundigheid moeten bezitten om etnische gevoeligheden te kunnen managen. In dit verband is er een groot aantal cruciale struikelblokken te onderscheiden.
In de eerste plaats is daar de zwakte van het Afro Surinaams leiderschap om degelijk sociaal economisch management te kunnen voeren.
Verder is het Afro Surinaams leiderschap niet in staat om objectief aan haar aanhang het economisch succes van de hindoestanen en andere Aziaten te kunnen verklaren. Zulks is een ernstig gebrek in de ontwikkeling van het Afro Surinaams leiderschap. Men kiest voor allerlei platte verklaringen voor het economisch succes van de Aziaten in het bijzonder de hindoestanen. De gemiddelde Afro Surinamer is niet in staat om de ontwikkeling van de diverse etnische groepen mondiaal te begrijpen. Als ze dat zouden kunnen doen dan zouden ze begrepen hebben dat het verschil tussen de economische performance van de Afro Surinamers en de hindoestanen als oorzaak heeft het verschil in evolutionaire ontwikkeling sinds zo’n 80.000 jaar geleden. En evolutie kun je niet inhalen.
Dat verschil is duidelijk te merken aan hun morfologie, anatomie en mentale ontwikkeling.
De Afro’s in de Verenigde Staten van Amerika en in Groot-Brittannië hebben al heel lang contact gehad met de westerse beschaving. Ze worden op de sociaaleconomische ladder binnen één generatie ingehaald door immigranten van Aziatische afkomst. Discriminatie van de Afro’s in het westen speelt een rol maar is niet de overwegend verklarende factor. Evolutie heeft de Aziaat een andere attitude bijgebracht met betrekking tot de factor arbeid, tot het omgaan met geld, spaarzaamheid en zuinigheid, et cetera. Evolutie heeft mensen dusdanig gevormd zodat ze harde arbeid niet zijn gaan zien als een straf maar als een methode om bevrediging te vinden in het leven. Arbeid is geen straf maar een fysiologische behoefte welke leidt tot mentale bevrediging.
Het politiek leiderschap van de Afro Surinamers is niet in staat geweest tot verheffing van de Afro Surinamer. Immers dat zou alleen kunnen plaatsvinden via een actieve participatie in de harde productie en in de dienstverlening. Men heeft echter ervoor gekozen om hun aanhang te faciliteren in het ambtenarenapparaat waar de relatie tussen output en beloning volledig zoek is.
Conclusie: met het oog op de komende verkiezingen is het wenselijk dat partijen zich aanpassen aan veranderende omstandigheden en bereid zijn tot de vorming van een brede coalitie. Dat zal een noodzaak zijn omdat de olie op zee heel snel op zal raken zoals nu ook gebeurt in Guyana. De vestiging van een meer gediversifieerde economie is derhalve een must en kan niet langer uitgesteld worden.
Richard B Kalloe
