Terwijl gewone Surinamers kampen met stijgende voedselprijzen en gebrek aan basisvoorzieningen, profiteren politici en hun elitaire kringen van macht en rijkdom. Het zijn niet de behoeftigen die een probleem vormen, maar de hebzuchtigen – en in Suriname is dat pijnlijk zichtbaar.
Ondanks miljoenen aan buitenlandse leningen en natuurlijke hulpbronnen zoals goud en olie, verdwijnt geld in de zakken van een kleine groep. Terwijl ziekenhuizen tekorten hebben en leraren maanden lonen niet uitbetaald krijgen, flaneren politici met dure auto’s en investeren zij in buitenlandse vastgoedprojecten.
Critici wijzen op schandalen zoals het onverklaarde vermogen van hoge ambtenaren en dubbele salarissen voor Assembleeleden. “Het volk lijdt, maar de elite leeft in overvloed”, zegt een activist. “Corruptie is een systeem geworden.”
Zolang macht en geld in handen blijven van een hebzuchtige minderheid, blijft echte vooruitgang uit. Suriname verdient beter – een regering die het volk dient, niet zichzelf.