De lucht die we inademen is een geschenk van de natuur, een geschenk van de bomen. De bomen zijn de stille reuzen die ons in leven houden, die onze longen vullen met zuurstof en ons bestaan mogelijk maken. Maar wat doen wij in ruil daarvoor? We hakken ze neer, verbranden ze, vervuilen hun grond en vergeten hun waarde.
Zonder bomen stikt de aarde. Zonder zuurstof verdwijnt het leven. Het is geen dreigement, maar een simpele waarheid. Elke gekapte boom is een stap dichter bij een wereld waar ademen een strijd wordt. Toch gaan we door, alsof we een andere planeet hebben om naar uit te wijken.
Maar er is hoop. Iedereen kan iets doen: plant een boom, bescherm een bos, eis verantwoordelijkheid van leiders.
De mensheid heeft het vermogen om te vernietigen, maar ook om te helen. Laten we kiezen voor het laatste. Want zonder bomen is er geen lucht. En zonder lucht is er geen leven.
De keuze is aan ons. Nu.
