Caribische diplomaten juichten de uitverkiezing van de Surinamer Albert Ramdin als de eerste leider van de OAS uit de Caribische regio recent toe. Ze spraken, zoals Reuters meldt, hun hoop uit dat zijn benoeming de diversiteit en vertegenwoordiging van kleinere landen in het Caribisch gebied zou vergroten. Hoewel Suriname op het Zuid-Amerikaanse continent ligt, hebben we nauwere diplomatieke banden met de intergouvernementele organisatie Caribbean Community.
“Weinig mensen komen zo goed voorbereid en bewust van de uitdagingen en verantwoordelijkheden naar deze baan”, zei de scheidende Uruguayaanse secretaris-generaal Luis Almagro. Wanneer er zoveel erkenning en waardering is voor je competenties en ervaring als topdiplomaat, dan denken we dat kleingeestig nationaal gedram zodanig verstomt dat het onhoorbaar wordt.
De dag van 10 maart 2025 was in elk geval zeker een zeer historische voor Suriname en voor de goede redenen. Op deze dag werd de Surinamer Albert Ramdin gekozen tot secretaris-generaal van de OAS. Dat is niet alleen een persoonlijke overwinning voor de persoon Ramdin maar niet in mindere mate een verworvenheid van Suriname in zijn totaliteit. Albert Ramdin is een Surinamer die bekend werd als diplomaat en voornamelijk als de assistent-secretaris-generaal van de OAS waar hij een goede job deed in het vervangen van de echte secretaris-generaal in de twee perioden van 2005-2015.
Bij elk nieuwsmedium is bij online berichten over de uitverkiezing van de Surinamer, nogal wat negatieve kritiek geuit tegen de persoon van Ramdin. Zo is beweerd dat de man de post cadeau heeft gekregen. omdat er geen tegenkandidaat was. Er was inderdaad geen tegenkandidaat bij de uitverkiezing zelf, maar eerder was dat wel het geval. Deze kandidaat uit Paraguay die redelijk goede papieren had maar niet zo goed als de Surinamer, haakte af toen het duidelijk werd dat de meerderheid van de stemmen formeel al had aangegeven op Ramdin te zullen stemmen. Ook wordt aangegeven dat Ramdin niet goed is voor de zaak van de inheemse en de tribale volken van Suriname. De inheemse en de tribale volken van Suriname, althans degenen die nu menen namens hen te praten, hebben geen besef hoe krachtig de Inter-Amerikaanse lobby is van de inheemse en tribale volken. Een toevallige secretaris-generaal die voor een bepaalde periode aanzit, heeft in dit democratisch systeem de macht en de bevoegdheid niet om de zaak van deze volken of die van Suriname de kop in te drukken.
Het hoogste orgaan van de OAS is de General Assembly en die zal de baas zijn van Ramdin. Dit orgaan bepaalt de richting van de organisaties en elke secretaris-generaal is daaraan ondergeschikt. De kritiek op Ramdin is dus uit pure onnozelheid en onwetendheid en degenen die het beter behoren te weten, die maken daar misbruik van door heibel te creëren in de republiek op weg naar de verkiezingen. Een aantal mensen heeft een ‘politieke beef’ met minister Ramdin, een van de meest gehate leden van het kabinet naast de ministers van OW (vanwege zijn uitspraken over wateroverlast), Volksgezondheid (tijdens de Covid-pandemie) en Defensie (vanwege haar status in het kabinet, de relatie met de verguisde president en het conflict met de militaire vakbond).
Een puntgaaf redactioneel stuk van een online medium heeft meer zout gewreven in de wonden van de persoonlijke haters en misgunners van de Surinamer. Ramdin had een voorname rol in de Raad van Ministers en werd gezien als de voornaamste handlanger en verlengde van de president in het kabinet. Ook werd aangegeven dat de Raad van Ministers die over het algemeen door de vicepresident wordt voorgezeten, heel vaak werd geleid door Ramdin. Ramdin krijgt de volle laag als de facto vervanger in beleidsaangelegenheden van de president.
Ook de mislukte deals als minister, die ook international business in zijn portefeuille heeft, hebben hem in nationale context niet populair gemaakt.
Ramdin wordt te oordelen naar de berichten op social media, toch nog voldoende ondersteund door grote delen van de bevolking. Ook het meer geschoolde deel van de bevolking die even goed in die positie als hij had kunnen zijn of nog kans daarop zou maken, reageren voornamelijk positief op de benoeming. Veel burgers, vooral die welke niet geweldig geletterd zijn of een lage algemene ontwikkeling hebben, denken dat de benoeming van Ramdin een politieke verworvenheid is van de VHP en dat is helemaal niet het geval.
In een toespraak tot de General Assembly van de OAS in Washington op maandag, drong Ramdin aan op meer regionale eenheid, dialoog, duurzame ontwikkeling en actie in het licht van klimaatverandering, die onevenredig veel invloed heeft op Caribische landen met schulden die worden blootgesteld aan verergerende natuurrampen. De diplomaat zei dat hij de samenwerking tussen de subregio’s van Amerika zou willen verdiepen en benadrukte dat de klimaatcrisis “op de juiste manier moet worden aangepakt, niet alleen in ontwikkelingsorganisaties, maar ook in het politieke discours.”
Zijn verkiezing komt op het moment dat de Verenigde Staten schokgolven door de regio stuurt met een stortvloed aan tarief aankondigingen, de ontmanteling van haar buitenlandse hulporganisatie (USAID) en massale deportaties van migranten naar derde landen in Latijns-Amerika. De Verenigde Staten, ’s werelds op één na grootste uitstoter van broeikasgassen, heeft ook klimaatactie en -regelgeving drastisch teruggebracht.
En laat het wel duidelijk zijn: Ramdin zal niet ongevoelig zijn voor Surinaamse vraagstukken, maar hij is er niet als SG van de OAS om Surinaamse belangen te behartigen. Hij is er om de belangen te behartigen van de bevolkingen van 33 landen met een totale bevolking van meer dan 1 miljard mensen, waaronder slechts 18 miljoen van de Caricom.
Ramdin zal in een politiek divers spectrum leiding geven aan top diplomaten en politici van reusachtige grote landen die soms wereldmachten zijn zoals de USA, Canada, Mexico, Brazilie, Colombia, Chili en Uruguay.
