Het beeld van de christelijke God als een oude, witte man met een baard is diep geworteld in de westerse cultuur. Dit stereotype is echter niet gebaseerd op Bijbelse beschrijvingen, maar ontstond in de Renaissance en werd later versterkt door kunst en media.
Kunstenaars zoals Michelangelo beelden God vaak af als een krachtige, bebaarde figuur, geïnspireerd door klassieke Griekse en Romeinse beelden van goden. Dit beeld werd overgenomen in populaire cultuur en blijft tot op de dag van vandaag bestaan.
Historici en theologen benadrukken dat de Bijbel God niet fysiek beschrijft, maar vaak abstracte termen gebruikt zoals “licht” of “geest”. Het beeld van een oude, witte man weerspiegelt vooral de culturele en historische context van Europa, waar witheid en mannelijkheid werden geassocieerd met autoriteit en macht. Tegenwoordig wordt dit beeld steeds vaker bekritiseerd vanwege zijn beperkende en exclusieve karakter.
Sommige moderne kunstenaars en theologen proberen nu diversere en inclusievere representaties van God te creëren, die beter aansluiten bij een globale en multiculturele samenleving. Dit leidt tot interessante discussies over hoe we God kunnen voorstellen in een steeds veranderende wereld
