Alton B. fronst zijn wenkbrauwen en deelt zijn zorgen met de redactie van Dagblad Suriname over de gang van zaken rond grondconversie. Hij zegt dat de werkelijkheid rondom grondconversie heel anders is dan de beloften die ervoor gedaan worden.
“Ik heb een perceel op Para, groot 1926.12 m² en het is nog steeds grondhuur. Ik betaal wel elk jaar de kosten van grondhuur. Hoe kan een derde mijn perceel nemen? Als ik het volgens de wet van grondconversie wil laten overhevelen, schrik ik van het bedrag; het is toch wel duur. Dat is het nadeel.”
Alton’s woorden reflecteren de frustratie van vele grondeigenaren die hopen op een soepele overgang van grondhuur naar eigendom. Hoewel de wet op grondconversie veelbelovend lijkt, blijkt de financiële drempel voor velen een aanzienlijke hindernis te zijn. Dit roept vragen op over de toegankelijkheid van deze regeling en de impact ervan op de lokale bevolking.
In de praktijk blijkt dat de kosten voor het omzetten van huurgrond naar eigendom vaak onverwacht hoog zijn, wat resulteert in een situatie waarbij veel mensen zich genoodzaakt voelen om hun grondhuur aan te houden, ondanks de voordelen die eigendom met zich mee kunnen brengen. Dit kan leiden tot onzekerheid en een gebrek aan investeringsbereidheid in de agrarische sector.
Alton’s ervaring is niet uniek; het is een weerspiegeling van de uitdagingen waarmee veel Surinamers geconfronteerd worden als het gaat om grondconversie. Het is duidelijk dat er behoefte is aan een herziening van de wetgeving en bijbehorende kosten om ervoor te zorgen dat het proces toegankelijker wordt voor iedereen.
CS