De problematiek rond dak- en thuislozen in Suriname vormt al jaren een hardnekkig en complex sociaal vraagstuk. Ondanks de beloften en goede intenties van opeenvolgende regeringen, lijkt ook de huidige regering-Santokhi-Brunswijk geen oplossing te hebben gevonden voor dit groeiende probleem. Met nog slechts enkele maanden te gaan in hun zittingstermijn, blijft de situatie van dak- en thuislozen in het land zorgwekkend. Sterker nog, hun aantal is de afgelopen jaren alleen maar toegenomen, wat duidelijk maakt dat er nog steeds geen structurele aanpak is gevonden.
In 2020 waren er rondom de binnenstad van Paramaribo naar schatting ongeveer 50 dak- en thuislozen die door vrijwilligersorganisaties werden voorzien van voedsel en andere basisbehoeften. In 2023 meldde de voorzitter van Stichting 1 voor 12, Louis Vismale, dat dit aantal was gestegen tot ongeveer 115 mensen, die dagelijks voorzien werden door de stichting met een warme maaltijd bij onder andere de Waterkant, het Kerkplein en het Oud-Veerplein. Het huidige aantal is nog onbekend, maar duidelijk is dat de problematiek onverminderd voortduurt.
Ondanks de beloften van de regering om de daklozenproblematiek aan te pakken, lijkt er weinig vooruitgang te zijn geboekt. In 2023 werden bijvoorbeeld 20 dak- en thuislozen ondergebracht in het Regionaal Ziekenhuis Wanica, een initiatief van de Werkgroep Re-integratie Dak- en Thuislozen. Hoewel dit een stap in de goede richting lijkt, blijkt deze inspanning weinig structureel effect te hebben gehad, aangezien de aanwezigheid van dak- en thuislozen in de binnenstad nog altijd even zichtbaar is.
Bovendien zien we niet alleen Surinaamse dak- en thuislozen, maar ook mensen van buitenlandse afkomst, verspreid over verschillende leeftijdsgroepen die zich op straat bevinden.
Wat betekent het om dakloos te zijn?
Dakloosheid betekent leven zonder een vaste verblijfplaats. Dit kan inhouden dat iemand op straat woont, in een opvang verblijft of tijdelijk bij anderen onderdak vindt. De toename van het aantal dak- en thuislozen is een teken dat de onderliggende oorzaken van het probleem, zoals armoede, werkloosheid, psychische problemen, gebrek aan betaalbare huisvesting, alcohol- en drugsverslaving niet effectief worden aangepakt. Dakloosheid brengt overigens ook een diep gevoel van sociaal isolement en kwetsbaarheid met zich mee. Dit vraagt om niet alleen beleidsmatige oplossingen, maar ook begrip en steun vanuit de samenleving.
SD