Ik wens iedereen in de Republiek Suriname alsnog een gelukkig en succesvol nieuwjaar! Als Surinamer van inheemse komaf wens ik een goede toekomst voor alle Surinamers, maar in het bijzonder voor alle Inheemsen in Suriname.
Mijn innigste wens voor dit nieuwe jaar is, dat er wordt gewerkt aan een betere, tolerantere en rustigere klimaat tussen de inheemsen en de Surinaamse overheid. Het is publiek geheim dat er allang en tot heden een gespannen sfeer heerst waarin wederzijds respect en vertrouwen ver te zoeken is. Recente gebeurtenissen maken deze verhouding er niet beter op. Het is dit gegeven waaraan ik steeds moet denken. Want zo’n sfeer belemmert het normale dagelijkse leven en het gemotiveerd functioneren en vragen komen op bij mij van: wanneer zijn we weer in een normale setting met elkaar en zo niet waar gaan we naar toe?
De inheemsen maken ook deel uit van het gezin Suriname. In alle gezinnen zijn ouders (regering) het niet altijd eens met hun kinderen {inheemsen) en omgekeerd. Maar er wordt steeds gesproken, problemen opgelost en doorgegaan met elkaar. Ik, als inheemse Surinamer, kan wel best het diepliggende ongenoegen van de inheemsen begrijpen.
Dit wantrouwen van inheemse zijde is het resultaat van honderden jaren beleid van Surinaamse overheden : eerst van de koloniale en daarna van eigen Surinaamse overheden. Studies hebben aangegeven dat zowel de Fransen, Engelsen en Nederlanders vonden dat de inheemsen met rust gelaten moesten worden, daar in het achterland van Suriname.
Vanaf na het Statuut en na het verkrijgen van onze staatkundige onafhankelijkheid, tot heden, is deze gedachte of beleid niet veranderd.
In de jaren ’60 heeft Ir. F. Essed het idee geopperd hoe o.a. ook de inheemsen geïntegreerd zouden moeten worden tot volwaardige Surinamers. De essentie van zijn gedachte was eenvoudig en kort samengevat: de inheemsen moeten hoog geschoold zijn en het economisch goed hebben net als die groepen, die het al gemaakt hebben. Uiteraard was dit idee ver van de inheemse werkelijkheid .
Mijn mening is ook dat alle inspanningen van verbroedering, eenheid, progressief nationalisme tot nu toe de Surinamers van het kustgebied regardeerden. Deze politieke ideeën, slogans en streven hebben dat deel van de bevolking in het binnenland nooit bereikt.
Deze opvatting en beleid heeft ertoe geleid dat wij inheemsen tot de dag van vandaag nog leven in de marginaliteit van deze maatschappij; met alle frustraties, die zich uiten in wantrouwen en boosheid op de overheid, alsook miskenning door de maatschappij in de sociale setting van educatie, arbeid, politiek, etc.
Ik vind dat de overheid daarom een inhaalslag moet maken om structureel in overleg te treden met de inheemsen en de tribale bevolking. Iets dat honderden jaren is gegroeid kan je niet een, twee, drie oplossen.
Even zo doe ik, met alle respect, een beroep op de inheemse leiders, om ook de weg van overleg met de overheid in te slaan. Maak plannen, strategie en beleid, hoe moeilijk de omstandigheden ook zullen zijn. Successen zullen niet uitblijven
Het onbehagen of ongenoegen van de inheemsen op dit moment kan in twee categorieën worden verdeeld: Op de eerste plaats de betrokkenheid, participatie en integratie van de inheemsen in het economisch beleid van het land. Op de tweede plaats het tot nu toe niet duidelijk kunnen bepalen en vaststellen van de woongebieden van de inheemsen in de Republiek Suriname anno 2025.
Abahang kiba ,
TECUMSEH
