Vier jaar lang hebben we niemand huis aan huis zien lopen. Iedereen was bezig zijn eigen belangen te behartigen, zijn eigen bedrijf te runnen, vrienden te accommoderen, zijn consultancies en commissies op te strijken en zijn eigen politiek baantje veilig te stellen door politieke machthebbers te paaien. Geen enkele partij liep in de straten, noch die van de huidige coalitie, noch van de oppositie, noch de NPS. Het moment dat de regerende partijen, vooral de grootste, een move maakten om iets te doen, wordt de link door de NDP gelijk gemaakt met India, Indiers en de Britsch-Indische immigratie. Dat is de achillespees van de grootste politieke partij in de coalitie. Op een of andere manier zijn ze gelinkt aan India en dat bezorgt ze een minderwaardigheidscomplex.
Aan deze link worden ze steeds herinnerd door de NDP, zogenaamd de meest nationale partij in het land, maar het is in de praktijk de meest racistische partij die niet de integratiepolitiek binnen de partij hanteert, maar de assimilatiepolitiek.
De NDP-achterban is langs etnische lijnen opgejut en is bereid om geweld te gebruiken. Er zijn mensen die op de YouTube-kanalen verschijnen en het geweld propageren en dreigen. Het zou ons niet verbazen als ergens het geweld uitbreekt. De NDP, de partij die etnische haat predikt in het land via een radio-station en enkele YouTube-kanalen, zal daarvan de schuld dragen. De NDP predikt haat en ook zelfhaat bij een deel van de leden, dat deel heeft een afkeer van zichzelf en heeft zich een bepaald accent bij het praten aangemeten.
Bij tijd en wijle draagt men, om aan te tonen dat men de eigen afkomst verloochent, omdat het gelinkt is aan het gehate land India, zelfs een inheemse hoofdtooi.
Een uitspraak in Guyana in een zaak rond de laatste problematische verkiezingen aldaar, heeft uitgewezen dat politieke partijen en politici die zelf de hele tijd de vinger wijzen naar andere partijen die zogenaamd op basis van racisme zouden discrimineren, in wezen zelf een racistische partij zijn en zelf zouden discrimineren op basis van etnische en sociale afkomst.
De enige partij die zich daaraan schuldig maakt in Suriname is de NDP. Dat maakt dat een aantal politiek bewuste partijmensen dat niet bereid is om op deze toer bezig te zijn, geen sympathie meer heeft met deze partij. Deze mensen zullen dan hun vrienden en familie ook op een bepaalde manier adviseren.
Maar, terug bij het punt dat wij willen maken. We zien nu allerlei politici zich hijsen in waterlaarzen met paraplu’s allerlei verlaten straten aandoen om te bedelen voor stemmen. Het jachtseizoen op het stemvee is geopend. Wij zien soms belachelijke taferelen als politici noteren wat er in de buurt mis is gegaan. In de eerste plaats miskennen deze politici de structuren die er zijn om zonder te vragen erachter te komen wat er in de buurten mis is gegaan. De informatie ligt bijvoorbeeld in ruime mate op het ministerie van ROS, OW, NH en LVV. Nu noteren betekent dat men de jaarlijkse buurthearings in alle buurten door de RR’s en de DR’s gehouden nooit heeft gelezen. Het betekent ook dat de RR’s en de DR’s, hun eigen partijgenoten, hun werk niet hebben gedaan. Het betekent ook dat de kernbesturen van de politieke partijen hun werk niet hebben gedaan en dat aan hen nooit, de gehele regeerperiode niet, gevraagd is wat er gaande is in de buurten.
Verder betekent het ook dat men meer dan 4 jaren lang, toen men in staat was wat te veranderen, niet geïnteresseerd was in de noden van het volk in de woonwijken. Wat voor nut heeft heeft het om nu problemen te noteren dat men ergens in een eigen magazijn waar men hulpgoederen van de Staat bewaart, zal smijten? Politici lopen in onder water gelopen en verpauperde buurten nu te voet, terwijl men zich normaal alleen met de auto verplaatst. Geen enkele politicus pakt het openbaar vervoer, dat is immers in hun ogen kennelijk voor lage mensen, het voetvolk.
Politici doen nu alsof ze 4 jaren niet wisten wat er aan de hand is in Suriname. Men luistert verbaasd en verrast naar de noden van het volk. Wij vinden dat de problemen waarmee de buurten en het volk van Suriname te kampen hebben, alom bekend zijn. Het varieert van dure consumptiegoederen, energie en brandstof, lage lonen, werkloosheid, sociale zekerheidsuitkeringen die niet deugen, kapotte infrastructuur, buurten die onder water lopen, slechte huisvesting, zeer beperkte beschikbaarheid van een bouwperceel voor jongeren, hoge studiekosten voor de kinderen en jongeren, landbouwers die geen enkele steun krijgen van LVV, een totaal versleten openbaar vervoer en niet te vergeten een tekort aan medicamenten en goede gezondheidszorg.
Bovendien is er een sfeer van corruptie, intimidatie en vijandigheid vanuit de overheidsdiensten en de ambtenaren. De ease of doing business is nog steeds bar slecht voor de micro en de kleine bedrijven. Sociale Zaken ziet mensen in nood liever gaan dan komen en de ambtenaren zijn meestal zelf sociale gevallen die van het klagen een levenshobby hebben gemaakt met maar 1 doel: niet of halve dagen werken.
Wij vinden dat de partijen links van het politieke fermament 20 jaar hebben geregeerd en de partijen rechts ook 20 jaar. Zij hebben er niks van gebakken dus heeft geen van ze recht om schijnheilig in de buurten te gaan lopen, vooral als men normaal niet in buurten loopt. Het is schandalig en beschamend.
Het recht om te lopen en verrast op te kijken, is voor de partijen die nooit of slechts 3 jaren in de regeringen van Suriname hebben gezeten. Met name de NPS zien we heel schijnheilig doen en zich maagdelijk gedragen, terwijl men al zoveel politieke echtgenotes heeft versleten. We gaan uit van politici met zelfrespect en enige deugdelijke waarden en normen, voor het overige is men dus inderdaad vrij om te doen wat men niet laten kan.
