“Alles is een luxe”, zegt Jordan in gesprek met de redactie van Dagblad Suriname. “Je kan niet zeggen dat je vleessoorten of groentesoorten dagelijks gaat blijven eten, je gaat een tijd sommige ervan niet kunnen permitteren. De prijs van haast alle vleessoorten is verhoogd. Voor verse vis betaal je al tussen de SRD 200 en SRD 400, voor een hele kip betaal je al tussen de SRD 200 en SRD 500, gewicht speelt ook een rol. Ook is een pakje bout met twee stukken te vinden voor SRD 95. De tijd van Srd 26 en 40 is er niet meer en een groot pak kost nu meer dan SRD 400”, zegt Jordan.
“Dan heb je daarnaast ook de prijzen van een doks, die kun je tussen de SRD 800 en 2.000 vinden, wild vlees tussen de SRD 500 en SRD 2,000 niet heel, maar per kilogram en dan heb je ook nog seafood soorten, alles meer dan SRD 200. Hoe doe je dat nu? Ik kan nog zeggen dat ik mijn eigen groenten plant, maar eigen dieren kweken wordt wel een grotere uitdaging. Alles wordt van je afgenomen, je hele levensstijl wil men ook voor je komen bepalen, dat kan toch niet!”
“Ook is de prijs van een rek eieren verschillend. Een ei is bij de ene SRD 8 en bij de andere SRD 10, de tijd van SRD 0,50 en SRD 1 is er ook niet. Het is een heel groot verschil, maar ik koop het uiteindelijk toch”, aldus Jordan.
“Ik kan niet elke dag alleen groente eten”, zegt een andere vrouw. “Goed opgelet is er ook geen vaste prijs voor groentesoorten, je hoort dan SRD 20, 45 of 70 voor een bos of hoop en als je een groot gezin hebt, dan geef je aan een groentesoort meer dan SRD 100 uit. Over vruchten wil ik het helemaal niet hebben, daar zit men te overdrijven, alles is letterlijk in prijs verhoogd. En dan nog wil men het goede van ons hebben. je geeft en geeft als bevolking maar krijgt helemaal niets of meer dan pijn terug. Ik ben werkzaam op twee plekken en kan het mij nog permitteren, maar er zijn velen die het niet kunnen, dus er moet wat gedaan worden. Wanneer komt er een juiste oplossing?”, vraagt de vrouw zich af.
TM