Als psycholoog heb ik, Claudia, de afgelopen jaren een alarmerende trend geobserveerd in organisaties, bedrijven en de overheid: een diepgewortelde vertrouwenscrisis die onze doelrealisatie ernstig belemmert.
Wantrouwen ontstaat vaak doordat mensen worden uitgesloten van besluitvormende processen die hen direct beïnvloeden. Hierdoor groeit er een kloof die wordt opgevuld met verdraaide verhalen of zelfs doelbewust gecreëerde misleidende informatie.
Opmerkelijk is dat een aanzienlijk deel van de bevolking, namelijk 40%, de lagere school niet afmaakt. Deze groep is bijzonder vatbaar voor misinformatie, omdat zij moeilijker in staat zijn kritisch te denken en feit van fictie te onderscheiden. Wanneer hele bevolkingsgroepen worden misleid, vormt dit een gevaarlijke ondermijning van ons vertrouwen in elkaar en de instituten die ons zouden moeten steunen.
Om ons te wapenen tegen misleidende informatie moeten we ons richten op het versterken van ons kritisch denkvermogen. Dit kan door educatie en bewustwording te bevorderen, zodat jongeren en volwassenen beter voorbereid zijn op het digitale tijdperk van informatieoverload. Daarnaast is betrokkenheid essentieel: het actief betrekken van mensen in besluitvormingsprocessen en het bevorderen van transparantie en open communicatie in organisaties kunnen het verschil maken.
Door social media, die als een open bron fungeert, maken mensen misbruik door veel misleidende informatie te verspreiden. Dit zijn vaak personen met een mysterieuze agenda. Vooralsnog zijn de mainstream media nog steeds betrouwbaar; men weet wie ze zijn en zij zijn verantwoordelijk voor hun publicaties.