De stilte van het leven: Vereenzaming onder ouderen in Suriname

In een zonovergoten huisje in Suriname zit een vrouw voor haar raam. Ze herinnert zich de tijd dat ze, met haar auto, de vrijheid had om te gaan en staan waar ze wilde. Nu heeft ze last van lichamelijke kwalen en komt ze zelden verder dan de voordeur. Haar kinderen ziet ze nog zeldzamer. “Iedereen heeft het druk”, zegt ze stil, “zelfs om te bellen hebben ze het druk.”

Haar verhaal is geen uitzondering. Voor veel oudere Surinamers is het dagelijkse leven een uitdaging geworden. De eenvoud van vroeger, toen ze zelf hun maaltijden konden bereiden en aten wat ze wilden, is veranderd. Nu zijn ze vaak afhankelijk van anderen voor hun maaltijden, en vaker dan ze willen, moeten ze eten wat ze niet lekker vinden.

Een man die met ouderen werkt, vertelt dat sommigen al jaren hun favoriete gerechten niet meer hebben geproefd. “Wie maakt nu een pom voor ze, als ze dat lekker vinden, of een goede roti of rijst met kwi kwi?”

Op deze kleine momenten van isolatie vinden ouderen vreugde in oude vriendschappen. Wanneer ze een oude collega tegenkomen of elkaar zien via een WhatsApp-videogesprek, zijn ze voor even weer jong, omringd door vertrouwde gezichten en stemmen.

De uitdaging blijft echter groot. Terwijl de wereld om hen heen in een razend tempo doorgaat, blijft hun wereld steeds stiller worden. Hun situatie roept op tot reflectie over hoe we kunnen zorgen voor degenen die zo lang voor ons hebben gezorgd.

error: Kopiëren mag niet!