“Als je vroeger tegen iemand zei dat je een kleine ondernemer bent leek het op een luxe, maar nu is het helemaal niets”, zegt Trafis. Hij geeft aan in gesprek met een redactrice van Dagblad Suriname, dat een bedrijf hebben iets goeds is, maar het nu heel normaal lijkt.
“Een ieder kan een business starten, je hebt nu in verschillende branches ook concurrentie en je weet aan het eind ook niet meer waarmee je moet starten, maar dan heb je nog een groot probleem, business gaat niet altijd.”
Trafis verkoopt het meest kinderkleding en damesschoenen daarvan leeft hij en met behulp van zijn moeder die in het buitenland zit probeert hij vaak nieuwe spullen te hebben. “Ik verkoop ook mijn spullen online of doe het via een paar vrienden die de kans nemen te verkopen, dus het werk is deels al een beetje verdeeld. Mijn vrienden zijn ook kleine ondernemers, net als ik verkopen zij ook kleren maar ze verschillen. De ene is hosselaar en verkoopt schoenen, terwijl de ander alleen tassen en brillen verkoopt. Onderling proberen wij elkaar te helpen, maar veel kunnen wij niet voor elkaar betekenen”, zegt de kleine ondernemer. “Dagelijks meedoen met de verkoop kan ik nu niet. Ik ben al ongeveer twee maanden aan het taxi rijden. Je moet ook een extra hossel zoeken om uit te komen:, zegt Trafis.
“Ik weet dat men niet kan toveren, wij zij aan het begin van een nieuw jaar en aan het eind van een maand, dus ik geef de hoop niet op. Je gaat aan het eind je brood niet kunnen laten, maar een optie zoeken om het krachtiger te maken en dat is mijn missie voor het jaar.”
TM