Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen presenteerde president Chandrikapersad Santokhi vol trots de hervormingen van de Kiesregeling, die de overgang van een districtenstelsel naar een landelijk kiesstelsel markeren. Deze nadrukkelijke verandering wordt geprezen als een historische mijlpaal die eerlijke vertegenwoordiging en nationale cohesie bevordert.
Echter, vanuit het perspectief van juriste Wilma, laat deze lofzang op de inspanningen van de regering en De Nationale Assemblée een belangrijk element onbelicht: de cruciale rol die juriste Serena Muntslag-Essed heeft gespeeld in het op gang brengen van deze hervormingen.
Muntslag-Essed was de drijvende kracht achter het juridisch aanvechten van de oude Kiesregeling bij het Constitutioneel Hof, waar haar argumenten uiteindelijk de basis vormden voor de beslissing dat bepaalde artikelen in strijd waren met zowel de Grondwet als internationale verdragen. Zonder haar juridische doorbraak zou de huidige drang naar hervorming mogelijk niet zijn gerealiseerd. Door haar geen erkenning te geven in dit proces, mist de regering een kans om de rol te benadrukken die betrokken burgers en juristen spelen in het bevorderen van democratische hervormingen.
Vanuit een juridische optiek is het cruciaal dat de democratische processen worden erkend als een collectieve inspanning. Het is niet alleen de regering of het parlement dat verandering aanjaagt, maar ook individuele personen die vanuit hun expertise en overtuiging bijdragen aan een rechtvaardiger systeem.
Het falen om Muntslag-Essed een passende erkenning te geven, doet afbreuk aan de bredere boodschap van inclusiviteit en gerechtigheid die de nieuwe Kiesregeling tracht uit te dragen.
De hervormde Kiesregeling biedt inderdaad een platform voor nationale eenheid, zoals de president benadrukt, door politieke partijen te verplichten hun beleidsplannen voor het gehele electoraat aantrekkelijk te maken. Toch is het ook essentieel dat de communicatie rond deze veranderingen eer doet aan de diverse bijdragen die hebben geleid tot deze hervorming.
Het vermelden van de rol van Muntslag-Essed kan dienen als inspiratie voor anderen om eveneens bij te dragen aan toekomstige veranderingen.
Om de volledige potentie van deze democratische mijlpaal te benutten, zou de regering haar communicatie niet alleen kunnen richten op wat er is bereikt, maar ook op de wegen die hiertoe hebben geleid, inclusief critici die beleid ter discussie stellen en zo katalysatoren voor positieve verandering worden. Mensen zoals Serena Muntslag-Essed zijn onmisbaar in het bewaren van de democratie en zouden daarom als zodanig erkend moeten worden. In toekomstige toespraken en besprekingen moet plaats zijn voor deze erkenning, om de complexiteit en de samenwerkende aard van democratische veranderingen recht te doen